Merhaba Arkadaşlar,
Bu aralar pompayla aram iyi gitmiyor. 2-3 keredir aparatı değiştirdiğimde kanadı tıkandı. Aynı yere yapmadığıma eminim. Bölge değiştirdim. Çok sinirim bozuldu. Kafayı yemiş durumdayım.
Bu hastalıkla yaşamayı öğrenmeye çalışırken hep benim önüme bi engel çıkartıyor. Beni açıkcası bu aralar hep üzüyor. Bu da şekerimi etkiliyor. 6 yıldır şeker hastasıyım. Pompayı çok büyük umutlarla almıştım. Tek artı yanı bana insülini yanımda taşımamam ve sürekli vurmamak oldu. Düzene girmedi şekerim. O kadar dengeli beslenmeme rağmen gerçekten çok üzülüyorum. Dikkat ediyorum, elimden geleni yapıyorum düzene girmiyor.
Psikolojim şu aralar gerçekten çok bozuk. Ailemde şeker hastası olmamasına rağmen ben bu hastalığa yakalandım.
Umarım kurtuluruz. Yoksa bu hastalıkla yaşamak gerçekten insanın pskolojisini bozuyor ve sinir ediyor. (Görsel kaynak: kpssrehber.com)
Tahir
Tahir Bey,
Sizi çok iyi anlıyorum. Hatta tüm diyabetliler aynı duygular içinde oluyoruz herhalde zaman zaman 🙂
Ben de elimden geldiğince dikkat ediyorum bakalım HA1C’imi ölçtürücem yarın. Umarım güzel çıkar. Kimi kişiler var ya hem diyabetli hem de HA1C’si 4-5 ben de onları çok kıskanıyorum. 🙁
Gerçekten çekmeyen bilemez çok zor bir hastalık, Allah beterinden saklasın ama gün geldi ki tüm gün bacağımı tam hissedemedim. Başa gelen çekilir ama yapacak bi’şi yok maalesef. En kötüsü çıkartıyorum insülin kaleminin içindeki cam hazneyi elime ne geçirirsem bir güzel parçalayıp rahatlıyorum, tavsiye etmek gibi olmasın. 🙂