Ben diyabet=şeker hastasıyım.
En acı yanı çocukluğumdan bu yana korktuğum iğneler benim yaşam aracım oldu. Sivrisinek arı sokmasından çekinen beni her gün arı, sivrisinek değil insülin kalemi iğnesi sokuyor. Batırıyorum onu vücuduma nokta nokta iğne ucu birikmiş yaralarım var. Dışarı kanayamaz içine oturmuş morarmış üzerine yattıkça daha da acıyan, kan oturmuş iğne ucu yaralarım var geçmez.Üzerine yenisi gelir her gün her öğün ölene dek böyle.
Ben diyabet=şeker hastayım. En tatlı, en güzel şeyler öldürüyor. En acı olanları yaşatıyor bana. Sizin kilo aldığınız şekerli, glikozlu yiyecekler bizi eritiyor bitiriyor.Ben dünyadaki milyonlarca şeker hastasından biriyim. Tip1, Tip 2 ne fark eder? Korkarak yemek yiyorum, kendi yudumlarımı sayıyorum bir başkası gibi. Şekerim çıkar diye istediğim lezzeti istediğim kadar yiyemiyorum. Hareketim kısıtlı. Kan şekerim düşer çıkar. Bunlarla tutsaklaşmışım. Özgür değilim. En büyük hazlardan yoksunum. Elime koluma ayağıma kendime iyi bakmalıyım. En küçük yara bile, yara olan yeri kaybettirebilir bana hep dikkat hep tetik hep kontrolde ben. Unutmak istersin, sağlıklı insan gibi yaşamak istersin, içini sıkar çünkü bir süre sonra. Tahlillerin hatırlatır şekerli olduğunu. Sağlıklı insan gibi tüketmek, bakmak, yaşamak istersin olmaz. Pankreasın izin vermez buna.
Benim ve benim gibi şeker hastalarının pankreasları çalışmaktan ve insülün üretmekten çabuk bıkmış. Biz görevini yerini getirmeyen tembel, pes etmiş, erken vazgeçmiş bir organı insülin iğneleriyle ayakta tutmaya çalısıyoruz. Destek oluyoruz ona en moralsizken aslında.
Bazen derimin üzerimden elimle ona temas ederek neden diye soruyorum hiçbir ses alamıyorum. Ölmüş yokmuş gibi. En garibi biyoloji derslerinde en bana hitap etmeyen merak uyandırmayan organımken. Herkes ve ben de dahil olmak üzere kalp, karaciğer, mide gibi organlarımızla ilgilenirdik. Bu küçük ve o zamanlar hiç ilgi duymadığım ama önemli bu organla. Trajik şekilde tanışacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. (Dilek Pehlivan‘ın kitabından.)
bu aralar moralsiz yazılar okuyorum blogda, herkese onur akın dan inadına şarkısı gelsin 🙂
Bir umuttur yaşamak bil
Seveceksin inadına
Yüreğin kan ağlasa da
Güleceksin inadına
Hayat budur umutlar çok
Ne şüphe duy ne de kork
Öyle teslim olmakta yok
Yeneceksin inadına