Diyabet…
Her zaman çok acayip şekillerde bilinen (daha doğrusu yaşamayanların tahminlerde bulunduğu) bir hastalıktır.
Hasta olmayanların hastalara tepkisi “çok yaşıycan” ya da “yazık” şeklinde olur ama kimse bilmez psikolojik veya fizyolojik yaşantımızı. Öncelikle ki teşhis koyan doktorum dahil; ‘Ooo çok yaşayacaksın sen he he he’ şeklindeki tepki veren insanlara seslenmek istedim hep… İyi çok yaşa ama sıkıyorsa bununla yaşa.
Gerçi alıştıktan ya da adapte olduktan sonra günlük yaşantınıza pek zararı olmasa da özellikle tip 1 iseniz (ki günümüzde kökten bir tedavisi yok sürekli insülini dışarıdan almalısınız) istediğiniz an bir şey yiyemezsiniz. Hayatınız programlıdır (gerçi o yönden normalde olacağınızdan daha sağlıklı beslenmiş olursunuz ama yine de psikolojiye ters bir etken). Herhangi kafeye gittiğiniz zaman ısmarlayabileceğiniz şeyler kısıtlıdır. İnsülin yaparken tuhaf bakışlara maruz kalır, hatta bazı yerlerde eroinmanmışsınız gibi “napıyosun kardeşim, burası aile mekanı” gibi tepkiler alırsınız.
En kötüsü de kurtlar vadisi sağolsun diyabetik olduğunuzu öğrenen kişiler “Hadi bir insülin yap da görelim”, “Sen de büyük İskender gibi pantolon üstünden yapıyorsun di mi” ya da “Uçuruyormuş hafif, İskender vurdukça mayışıyordu.” şeklindeki yorumlarıyla dayak isterler.
Bir de şimdi bir akasya durağı çıktı başımıza. Bir karakter sinirlenince (Osman’dı sanırım.) ‘hadi insülin yap, sakinleş’ diyorlar. Adam da insülini yapıyor, uslanıyor.
Sinir hastası değiliz ki biz insülinle sakinleşelim.
Hele bir de günde bir tane şeker hapı içen ve HbA1c’si 5.6’nın üstüne hiç çıkmamış, şekeri 150’yi arada gören teyzelerin her yerde ‘ben şeker hastasıyım, bana şu öncelik, bana bu ekstra’ diye dolaşmalarına da gıcık olmaktayımdır.
Anlatmak istediğim odur ki sevgili meslektaşlarım; diyabet yanlış anlaşılan ya da bilinmeyen bir hastalık olup hasta olanların dahi %50si ne olduğunun pek farkında değildir. Diyabeti öğrenmeden hakkında yorum yapmak yasaklanmalıdır ki biz de rahat rahat yaşayabilelim…
Oktay Dokuz (Resmi Oktay Bey’in Facebook profilinde görmüş ve beğenmiştim. Aslına bizler değirmenlere karşı savaşır gibi savaşıyoruz diyabetle.)
bundan iki hafta kadar önce tunanın şekeri gece saat 3 te ölçtüğümde 350lerde çıkmıştı. öğlen bir tanıdığımla konuştuğumda o sabah hastaneye gittiklerini babasının tansiyonunun ve şekerinin yükseldiğini söyledi bana. ilgi alanıma girdiği için şekerinin kaça çıktığını sordum: 130 dedi…. çok normaldi ama neymiş onunki 75lerde gezinirken böyle fırlamışmış birden… sen ne diyorsun biz dün gece 350 ile mücadele ettim dedim.. hayır bir de bunu bana söylemese bari sinirlerimi hoplattı…. kaldı ki çocuğum şeker hastası. bunu da biliyorsun… insan bana şekeri yükseldi 130 a çıktı demeye utanır… böyle insanlar var maalesef…