Tip-1 Diyabetli Beslenme Çantası

Esra Hanım,

Eğer bana ulaşmak isteyen arkadaşlar olursa bu sayfadan da ulaşabilirler.

Bu arada sayfanızın dizaynı çok güzel olmuş.

MERHABA ESRA HANIM BU KARTLARI NEREDEN TEMİN EDEBİLİRİM? TEŞEKKÜRLER.

Esracım numara ile ilgili sıkıntı var. Ben mobil çalıştığımdan benm telefonuma yönlenmişti ancak yönlendirmede bir sorun oluşmuş ve halledemedik. Telekom halledecek sanırım. O zamana kadar serdargocer711989@hotmail.com mail adresinden ulaşabilirsiniz bizlere

Buradan da iletişime geçebiliriz benim için bir sakınca yok sizler içinde yoksa…

Esra hanım verdiğiniz bilgi için teşekkür ederim.Sevgiler.

Esra hanım öncelikle çok güzel bir site hazırlamışsınız.Yüreğinize sağlık.Ben de 15 yaşındaki kız kardaşimin tip 1 diyabeti olduğu öğrendim çok üzüldüm hastalığından çok diyetine dikkat edemez diye üzülüyorum çünkü yemeyi çok seven bir çocuk. bahsedilen beslenme çantası kartlarını nasıl temin edebiliriz. ulaşabileceğimiz bir tel. verilebilir mi?

ummuhan hanım zeynep_oykum@hotmail.com ya da aynı adresle açılmış facebook hesabima adresinizi yazıp yollamanız ve kargoyu odemeniz yeterli

Merhaba iyi günler, beslenme çantası içerisinde kh sayımı ile ilgili bilgiler ve değeri olan besin grubu var mı acaba? eğer varsa ULU ÖNDER MAH.TAPUCU SOK.ÇAM APT.5/3 ESKİŞEHİR/TEPEBEŞI Adresine gönderirseniz memnun olurum SAYGILAR..

DOÇ.DİYETİSYEN EMEL ÖZERİN KH SAYIM KİTABINI TEMİN ETME İMKANI VAR MI? ESRA HANIM İLGİLERİNİZ İÇİN TEŞŞEKKÜRLER SEVGİLER..

Esra Hanım,

Diyabet çantasından alabilmek için Serdar Bey’e dün mail attım fakat geri dönüşü olmadı. Yazının yayın tarihinin üstünden de baya bir zaman geçmiş, Nasıl bir yol izlemeliyim? Bu konuda yardımcı olma şansınız var mıdır acaba?
Şimdiden teşekkürler,

Cansu Hanım merhaba,

Serdarın Ardahana tayini çıktığından bakamayabilir bu ara. Ben Ankaraya döner dönmez Esraya 100 tane kadar yollıcam elimizde kalanları o da 14 kasım etkinliğine gelenlere ulaştıracak, size de gönderebilir diyorum ben ama kendi ne der bilmem :)))) Böyle de iş çıkarırırm 🙂

Esra Hanım çok teşekkür ediyorum..
Öyküm Hanım hızlı davrandı, ben mail atanakadar yanıtladı sağolsun 😉

Öyküm Hanım ne der ki acaba Esra Hanım, gönderir mi? 🙂 Hem siteyle tanışmam sizin Ankara gezinizden sonra olmuş galiba resimlerinizden öyle anladım..Haberdar olsaydım katılmak isterdim. İstanbul’da olan etkinliklerinize katılmayı çok istiyorum..

esra hanım merhaba oglum 6 yasındaydı diyabetle tanıstıgında herkesin hikayesi gibi bizimkide aynı ilk belirtiler ilk şaşkınlıklar üzüntüler hep aynı galiba bizi birbirimize yakın hissettirende bu ilk 14 kasımı hastanede kutladık 5 senemiz bitti sanki kücükken hersey daha kolaydı oglum 12 yasına girdi cok fazla sinirli bu beni cok üzüyo diyabetli olmak zor ama inanın diyabetli annesi olmakta cok zor her yüksek cıkan şekerde içimden bişeyler kopuyo umarım oda büyüdükce hayata sizin gibi güzel bakar 14 kasım diyabet günümüz kutlu olsun

hangi şehirde yaşadığınızı öğrenebilir miyim ? Bu tip durumlarda kurtarıcı onun diyabet ortamlarına girmesi ve daha iyi eğitim alması. Bağlantıya geçerseniz seneye kampa alıyım oğlunuzu

bana cevap vermeniz beni cok sevindirdi ismim yeliz istanbul eyüp teyiz kampı bizde cok istiyoruz umarım gercekleşir sizinle nasıl irtibat kurabilirim

Esra Hanım,

Etkinlikler için niye havaların ısınmasını ve ekinlerin boy vermesini bekliyoruz ki? 🙂

Bloğun sıkı takipçisi oldum, etkinlikleri de kaçırmam artık 😉

Yeliz Hanım Esra Hanımdan numaramı alarak mart ayında bana ulaşın lütfen, bilgilerinizi alıyım kampın detayları da belirlensin orda yalnız olmadığını görüp daha iyi bir psikoloji ile dönecektir yanınıza. Ancak siz de İstanbuldaki etkinlikleri takip edin ve katılımda bulunan bu işin psikolojik yönünü atlatmanın tek yolu bu

Merhabalar Esra Hanım,
27 yaşında, HbA1c 12.3 olan 15 günlük taze bir diyabetliyim 🙂 Tüm yazılarınızı çok büyük bir dikkatle okudum. İnanın çok yol gösterici bilgiler edindim ve bu adaptasyon sürecine biraz daha rahatlamış olarak girmemi sağladı; çok teşekkür ediyorum..
Şuan en önemli sıkıntım neyi ne kadar yiyebilirim sorunu. Tip-1 Diyabetli Beslenme Çantası ve Beslenme Kartları bu sorunumu çözmekte yardımcı olabilir diye düşünüyorum. Ama yazınızın üzerinden uzunca bir zaman geçmiş olduğu için nasıl temin edebileceğimi bilemedim. Yardımlarınız ve ilginiz için çok teşekkür ediyorum.

Sevgilerimle..

Dilek hanım merhaba..

Aramıza hoşgeldiniz diyeceğimde keşke gelmeseydiniz ama madem geldiniz hoşgeldiniz .Sakın yanlış anlamayın keşke diyabete yakalanmasaydınız demek istiyorum ama olan oluyo başa geliyo napalım ama sakın moralinizi bozmayın ,size yorum yapma ihtiyacı hissettim çünkü bende yeni tip 1 olduğumu öğrendim 2 ay kadar önce, bu süreç gerçekten çok sıkıntılı bi süreç,sabah uyandığınızda aklınıza diyabet gelebilir, canınız sıkılabilir,ağlayabilirsiniz,geleceğe dair planlarınız birden yok olabilir,kendinizi çok yalnız hissedebilirsiniz,ne yiycem ben diye kara kara düşünebilirsiniz,bir ton soru işareti yani ama şunu sakın unutmayın insan herşeye alışıyo ,ben ilk insülin yapmaya yaklaşık 1 ay önce başladım kendimi dağdan taştan atasım geldi 😀 bütün bunları şu yüzden yazıyorum şuanki ruh haliniz nasıl bilmiyorum ama inanın birgün (ve o gün çok yakın)insan eski neşesine dönüyor, hatta kendisiyle dalga bile geçebilecek duruma geliyo 🙂 sakın unutmayın bunu moralinizi bozmayın ..

iyi geceler.

Yorumlarınızda da hep tavsiye etmiştiniz o yüzden ben de hemen kitabı aldım hatta her satırını hatmettim 🙂 ama kitabı da sürekli olarak yanımda taşımak çok zor oluyor 🙁

En kısa zamanda diyabetle tanışma hikayemi de yazıp göndereceğim..

Sevgilerimle..

Yorumlarınız ve desteğiniz için çok teşekkür ediyorum alp eren bey.
Bence de keşke böyle gelmeseydim ama kısmet böyleymiş sanırım..

İlk günlerim, ilk haftam korkunçtu; sanki içimden yürüyen bir ölü çıkmıştı. Sürekli ağlayan, öfkelenen, “neden ben” diyen mutsuz bir ben.. ki ben çok hareketli, neşeli, kıpır kıpır bir insanım normalde. Ama kendimi bir türlü normal hissedemedim, hatta sevilmeye bile layık görmedim kendimi. Arkadaşlarımla bile görüşmedim. İstifa etmeyi bile düşündüm; o derece çökmüştüm yani. Beni görenler inanamıyordu bu halime.

Sonra ailemin yanına geldim, bir prof.’a göründüm, yavaş yavaş toparlamaya başladım. Sonuçta ne yaparsam yapayım şu anda bundan kurtulma şansım yok dedim, ipleri elime alır hayatımı yaşamaya devam edersem belki hayatımı yine eski neşesine kavuşturabilirim dedim. Kendime en çok kendim yardım edebilirim diye düşündüm. Kendimin ellerinden tuttum yürütmeye çalışıyorum 🙂

Şimdilik öğle yemeği ve ara öğün yemeğe pek alışamadığım ve insülinimin dozu tam olarak ayarlanamadığı için evden pek dışarı çıkmıyorum. Ailemin yanında dinleniyorum.. Bu zamanları da aşacağız inşallah diyorum. Ve hepimize şifalar diliyorum..

Dilek hanım merhaba..

Aynı bende sizin gibiyim şuan ara öğün falan hak getire 🙂 ailemin yanındayım ama artık ayrılmam gerekiyor onlardan .Neticede hayat devam ediyor bazen çok büyütmemek gerektiğini telkin ediyorum kendime alt tarafı onlarca hormondan bi tanesi yok diyorum .Aslında çok ta büyütmemek kanısındayım çünkü sonuçta hayattan çokda alıkoymuyor bizi ,yemekten önce elleri yıkamak ,diş fırçalamak gibi rutine bindirmek gerekiyor insülin yapmayı, 1 dakikamı alıyor :)Bazen bu hastalığa yakalanmadığım günleri hatırlıyorumda o zamanda atıyorm bi reçel yemek bana çokta mutluluk vermiyodu aslında ,hatta hiç sevmezdim 🙂 ama şuanda yemiyceksin deniyorya ,o zaman daha çok kıymete biniyor bu tarz şeyler :)aslında kısıtlamalar sıkıyor benim canımı diyabet falan değil ,özgürlüğüm elimden alınmış gibi hissediyorum,yani aslında bi takım şeyler kafamızda bitiyor ,zaman işte herşeye ilaç oluyor alıştırıyor sizi,yalnız diyabetimben.com ‘un da hakkını vermem lazım bu noktada ,kendimi hiç yalnız hissetmedim herkes diyabetli veya yakını çocuğu diyabetli burda ,sorulara büyük bi samimiyetle cevaplar veriliyor.

Her ne kadar ben yapamasamda bunu 🙂 hayata olumlu yönlerinden bakılması gerektiğini düşünüyorum,kaldıki bir ton başka hastalık var ve 100 milyonlarca kişi hasta,sabah seren serengilde yüksek tansiyondan hastaneye kaldırılmış mesela,az kalsn felç oluyomuş gibi..

canımızı sıkacaksak sıkalım yine de çok da sıkmayalım bence hayatı kaçırıyoruz çünkü ..Ne güzel kıpır kıpır ,neşeli biriymişsiniz ,eski kimliğize dönmemeniz için inanın hiçbir sebep yok .

Kendinize iyi bakın ,üzülmek yok 🙂 hoşçakalın ..

Dilek hanım ve Alperen Bey merhaba
Yazılarınızı okudum. Karbonhidrat sayımını öğrenmek isterseniz size yardımcı olabilirim.
Sevgiler…
nesilgoren@hotmail.com

İyi akşamlar Esra hanım….. Yorumlara bakıyordum. 15 kasımda yazdıgınız yorumları inanın daha yeni gördüm .Ogünler sizinle yeni tanışma dönemimdi. Farkedememişim .Öyküm hanıma ve size cevap yazmamışım çok utandım kusuruma bakmayın. Öyküm hanım kampla ilgili mart ayında bana ulaşın demiş ama ben kacırdım . belki bir dahaki sene için şansımız olur. İlginiz için teşekkürler SEVGİLER…..