Geçtiğimiz hafta Milliyet Ankara’da okuduğum bir haber üzerine sizlerle biraz tartışmak istiyorum. Tip-1 diyabetli bir kadın tip-1 diyabet sebebiyle iş görüşmelerinden olumlu dönüş alamıyor. Yani işe giremiyor.
Sizlerin bildiği üzere ben özel bir şirkette İnsan Kaynakları Sorumlusuyum. İşe alım yaparken mülakata gelen adayların öğrenim seviyesi, iş tecrübeleri, görüştüğümüz pozisyona uygun bir özgeçmişe sahip olup olmamasına bakıyorum. Hastalığı var mı yok mu beni pek ilgilendirmiyor. Ama hastalığı gerçekten çalışmasına engel yaratıyorsa elbette işe alım sürecine devam edip etmeyeceğime dikkat ediyorum.
Ben de tip-1 diyabetli bir çalışan olarak özeleştiride bulunabilirim. Bazen kendimi iyi hissetmediğim zamanlar işe gitmeyebiliyorum. Ya da bazı zamanlar hafta içerisinde doktoruma gitmem gerekiyorsa izin alıp çıkabiliyorum işten. Bu izin almalar bazen sıklaşabiliyor. Ama buna rağmen işimi iyi yaptığım için bu izin almalar pek göze batmıyor. Ama bana ara sıra rahatsızlık veriyor.
Özellikle üretim sektöründe veya vardiyalı işlerde tip-1 diyabetliler pek tercih edilmiyor. Edilmemesini ben azda olsa normal karşılıyorum. Bu tarz işler oldukça dikkat ister. Ya da vardiyalı çalışmak bizim tip-1 diyabetli hayatlarımızı olumsuz yönde etkileyebilir diye bir düşüncem var. Bazılarınıza bu düşüncem yanlış gelebilir.
Ya da bazı işverenler tarafından tip-1 diyabetlilerin çok sinirli olduğu düşünülerek de işe alınmayabiliyorlar. Benim de ara ara kan şekerim çok oynak olunca sinir ve mutluluk durumum değişebiliyor. Ama işimi etkileyebilecek bir durum olduğunu düşünmüyorum.
Diğer bir konu ise tip-1 diyabetliler iş görüşmelerine giderken tip-1 diyabetli olduklarını söylemeyebiliyorlar. Bize göre tip-1 diyabet pek önemli olmasa da yarın bir gün işe başladığınızda insülin ya da kan şekeri ölçümü yaptığınızı göre işveren sizi işten çıkarabiliyor. Bence mutlaka tip-1 diyabetli olduğumuzu işe girerken söylemeliyiz. Ki artık işe girerken bir dökümanın sizin tarafınızdan doldurulması isteniyor. Orada bir hastalığınız var mı yok mu diye de soruluyor. Oraya yazmamazlık etmeyin derim. Sonra boş yere sıkıntı yaşayabilirsiniz.
Biraz dağınık bir yazı oldu ama ne demek istediğimi anlatmışımdır. Ama ne olursa olsun tip-1 diyabet işe girmek için engel değildir ve olmamalıdır da. Ki tip-1 diyabetli bireylerin ‘engelli’ veya ‘özürlü’ sayıldığı bir ülkede yaşıyoruz. Komplikasyonumuz varsa da ‘engelli’ veya ‘özürlü’ kadrosununda hem özel sektörde hem de kamuda ‘engelli’ veya ‘özürlü’ kadrosundan işe girme fırsatımız oluyor. Ve artık özellikle özel sektör tip-1 diyabetli ve ‘engelli’ veya ‘özürlü’ raporu olan bireylere öncelik vermekteler. Ama bazıları da dediğim sebepler tip-1 diyabetli bireyleri çalıştırmak istemiyor.
Buyrun bu konuyu tartışalım. Sizce bu uygulamalar ne kadar doğru ya da yanlış?
Eşref Bey,
Valla ben oğlum şu an henüz 4 yaşında olmasına rağmen ileride böyle bir problemle karşılaşır mı diye düşünüyorum diyeceğim;ama bazılarına belki komik gelecektir.
Bir de şunu merak ediyorum:Sanırım 18 yaşından sonra erkek çocukları çalışmıyor veya eğitimine devam etmiyorsa(kendilerinin sağlık güvencesi yoksa) ailelerinin de sağlık güvencesinden yararlanamıyorlar mı?Bunu eczacımıza daha ilk ölçüm aletimizi alırken sorduğumda “Abla sen daha şimdiden bunları mı düşünüyorsun” demişti ve gülmüştü.Neden düşünmeyeyim ki.
Bunun cevabını bilen var mı?