Diyabet Tanısı Tecrübesi

Tip-1'imDiyabet Tanısı Tecrübesi

Diyabet Tanısı Tecrübesi, Merhaba ‘Ben Diyabet’

Ben diyabetli (Şeker Hastalığı) olduğumu öğrendiğim günden bu yana hep kendimi geliştirmeye, öğrendiklerimi öğretmeye, etrafındaki kişileri de geliştirmeye hep çalışmışımdır.

Çünkü yakınlarım artık bir ‘diyabetli’ye sahipler.

Diyabetli olduğumu söyleyen ilk doktorum Oğuz Demirtaş‘tı. Sizlere diyabetle nasıl tanıştığımı anlatırken bahsetmiştim kendisinden. Hayatımda unutamayacağım en önemli insanlardandır. Diyabet teşhisimi koyduğu için zaten unutmam mümkün değil.

İlk duyduğumda; neden ben, neden benim başıma geldi, diğer kişilerde neden yok gibi düşünceler aklımdan hiç geçmedi. Çünkü zaten olan olmuş, önemli olan olana çare bulmaktı. Oturup günlerce ağlasam, sürekleri isyan etsem bir anlamı olmayacaktı bence. Ki benim ne annem, ne babam, ne de abim vardı yanımda. Ve 20 yaşında filandım.

Tedavinin ilk zamanlarında insülin dozlarını ayarlarken, kan şekeri düzeylerini normal standartlarına getirmekle uğraşmıştık. Bu hepimiz için geçerli bir durum. Birşeyleri yoluna koymak için sabırla beklemek gerekiyor. İlk insülin dozlarımı halen ezbere hatırlarım. 4-4-4-7. Rakamları sıralayınca bir anlamı olmayabilir başkaları için ama diyabetli takipçilerim, 4 lü enjeksiyon ile sabah, öğle ve akşam yemeklerinden önce kısa etkili 4 ünite, 24 saatlik bazal insülini ise 7 ünite yaptığımı anlamışlardır.

İlk zamanlar biraz zor geçiyor. Çünkü pankreasın üretemediği insülini siz enjektörle yapacaksınız ve pankreas gibi bir mekanizmanızda olmadığınız için yaptığınız insülinler yetersiz gelecek. Vücüdunuz bir insülin direnci uygulayacak. O yüzden bazen ‘o kadar insülin yapıp, yediklerime dikkat ediyorum ama bir işe yaramıyor. Kan şekerim hep yüksek, hep yüksek.’ demeye başlayacaksınız. Sonra kilo almaya ve o kiloları bir de vermeye çalışacaksınız.

Arından kiloları veremediğinizi ama yaptığınız insülinlerin artık işe yaradığını ve kan şekerlerinizin normal seviyeye gelmesi sizi mutlu etmeye başlayacak. Ve bir bakmışsınız, kan şekerlerini ölçmeye, insülin yapmaya, kendinizi çok yormamaya ve diyet listenize uygun yaşamaya alışıp gitmişsiniz.

Ve hatta zaman o kadar geçmiş ki, arada kaçamak bile yapıp fazladan insülinler yapmaya başlamışsınız.

Diyabetle yeni tanışan takipçilerimize ve bize yeni katılacak kişilere önerim şu olacak. Bu dünyada sadece siz diyabetli değilsiniz. Ya da sadece ben diyabetli değilim. Kendimize, yediklerimize, yemek saatlerimize, kan şekerlerimize ve insülin dozlarımıza dikkat edersek herkesten çok fazla yaşayabileceğimizi de unutmamamız lazım.

Moralinizi ve motivasyonunuzu bozmayın.

Enerjiniz yüksek, kan şekerleriniz normal olsun.

26 YORUMLAR

  1. çok güzel anlatmışşınız esra hanım inanın benim yasadıklarımda bundan farksız değildiki sanki coculuğuma döndüm cocukken cok daha zordu hele tenefüslerde sadece evden getirdiğimiz ekmek arası peyniri yerken baska cocukların cukulata yemesini izlememmmm offfff.buna şükür diyelimmm dediğiniz gibi belki fazla yasarız bu sınavlar sayesinde 😀 sevgiler

    • Emine Hanım Merhaba,

      İnanın yazdıktan sonra bir de okuduğumda ne yazdığımın farkına vardım. Geçmişte kalmış ve o kadar zaman geçmiş ama halen dün gibi. Şimdiyse bu yaşanılanlara başkalarına rehber oluyor.

      Asıl yazılar sizden çıkacak gibi hissettim yorumunuzdan 🙂 .

      Üyelik mailinizi göndermiştim sizin. Kalemi müsait olduğunuzda alın elinize. Yazın bizlere 🙂 .

      sevgiler

  2. merhaba şekerler…yeniler ve eskiler zaman tabiki çok önemli fakat ir tecrübe yaşıyoruz yeni diyabetli olsakda eski diyabetli olsakta insanın birden yaşamı değişiyor.mesela en basiti ilk komaya girişimdi ama benim tüm hayatımı değiştirdi.gözümü actığımda hastanedeydim tabi insanları bile zor seciyordumki beni 17 gün yatırcak kadar halsiz bırakmıştı.kendime geldiğimde önce yasadığıma sonrada arkada neler bıraktığıma baktım…ve o gün artık herşeyden önemli tek şey vardı oda ben…küçük yasta küçülmüsde büyümüş denen cocuklardım bilmiş bilmiş amannnn bu kız fena olcak derlerdi….nazarmı değdi ney 😀
    o günden sonra herşeyim değişti zaten ikinci iğnesini kendisi yapmış ve birdaha işimi kimseye bıraktırmamış bi cocuktum 10 yılım cok zorlu gecti sonrası artık şeker bana uymaya basladı şimdilik gecinim gidiyoruz ama benden aldığı 2 tane evlat için ondan alıncak bir öcüm var tabiki…..
    sevgilerrrr

    • Emine Hanım,

      Yazınız ve katkınız için çok teşekkürler.

      Ben ilk iğnemi eski insülin enjektörleriyle yapmıştım. Ki siz de mutlaka kullanmışsınızdır. Korkumdan bacağıma saplayamadım ve içindeki insülini olduğu gibi dışarı boşaltmıştım. İkinci denememde yapabilmiştim.

      Ne kadar zaman geçmiş. 10 yıl nasıl geçti. Hemen hemen aynı yaşta diyabetlerimiz var 🙂 .

      sevgiler

  3. evet esra hanım aynen öyle enjektördü ve hacettepede yatmıştım ama hayat boyu kullanmama gereken bişiy olduğunu ve zamanla diyabetin herseyini öğrendikce iyiki cesaretliyim demiştim.rabbin cekemeyeceği kuluna dert vermez artık şeker ve götürdükleri sınav diyorum.1983 doğumluyum 9 yaşlarmın başıydı okul dönemiydi o günleri unutmam mümkün değil…
    ya bu arada site için size bi teşekkür borcum varr terapide gibiyim 2 gündür TEŞEKKÜRLER…. 😀

    • Emine Hanım,

      Okumuşsunuzdur ama ben de 19 fılandım. Ama sız nasıl gecırdınız 9 yaşındayken hayatınızı? Eminim çok zor olmuştur.

      Çok nazıksınız. Teşekkürler.

      Sevgiler

  4. rica ederim samimiyim cok bilinçli ve düzgün eminim cok hayır duası alıyorsunuzdur eksik olmasın inşş.
    çokkk zor oldu evin en küçüğü bıcır bıcır bir cocukken ki o zaman bu bi damga gibi yapıştı bana küçük bir yerdede yasayınca resmen maskot oldum.ama ailemin ve benim yasadıklarım anlatmam zor yaşayan bilir hesabı.yazarken bile gözlerim sulandı.güçlüydüm güçlü olmak zorundaydım.ne hissetsemde ne yasasamda ben iyiyim demeyi öğrendim ilk önce.yoksa annem ve babamın üzüntüsü dahada artacaktı.bişiy olur korkusu ve insülin dolapta kalcak diye okulumla hiçbir etkinliğe katılamamak doğumgünlerinde kacamak pastalar yer diye gönderilmemelerim cocukluk cok zor bişiy gercekten anlatsam roman misali…. değerlerim cok kötüydü o zaman kalem yoktu yada ne bileyim bu kadar teknolojik haberleşmek falan nerde…cok rahatsızlıklar atlattım tabi şükür o kadar yükselmelere düşmelere rağmen bi sorunum yok.evlendim 2 tane cocuk kaybettim ama umudumdan bi parca alamadı çok şükür sizin eişiniz gibi benim eşimde cok destekçi.

    • Emine Hanım Günaydın,

      Yazınızı okuduktan sonra öylece kaldım bilgisayarımın başında. Ne yazacağımı inanın bilmeden yazıyorum şu an.

      Maalesef diyabetin daha tam olarak bilinmediği zamanlarda diyabet çaresi olmayan bir hastalıkmış gibi görünüyordu. Ki siz benden daha önce tanışmanıza rağmen, ben bile 2000li yıllarda anlam veremediğim tepkilerle karşılaşmıştım. Yani sizin diyabeti öğrendiğiniz dönemdeki yaşadıklarınızın benimkinden daha kötü olduğuna eminim.

      O dönemlerde doktorum insülin verdiğinde ‘aman insülin bağımlılık yapar. İnsülin tedavisini kabul etme’ gibi garip cümleler bile kuruldu etrafımda. Ki bu kadar bilinç eksiği nasıl oluyor anlamıyorum. Halen de anlam veremiyorum.

      Benden korkmuyorlardı. Yani beni serbest bıraktıklarında gidip çikolata yer, pasta yer gibi endişesi yoktu kimsenin. Zaten yiyiyordum 🙂 . Çünkü siz de yaşamışsınızdır. Şunları yemeyeceksin denildiğinde psikolojimiz alt üst oluyor. Bana o dönemlerde gittiğim diyetisyen böyle dedikçe gözüm aç bir şekilde etrafımdaki her şeye saldırıyordum. Ki 74 kiloyu gördüğüm zamanları halen hatırlarım.

      Yazımın başında da dedim ya. Ne yazacağımı bilmeden yazıyorum şu an. Cevaplamak ister misiniz bilmiyorum ama çocuklarınızı neden kaybettiniz? Diyabetle ilgili bir durumdan dolayı mı oldu? Ki başınız sağ olsun. Acılarınızı depreştirmek değil amacım. Yanlış anlamayın beni lütfen.

      Eşinizin size destekçi olmasına çok sevindim. Umarım her diyabetli sizin ve benim gibi, kendine bakmaktan ziyade, diyabetli eşine bakan kişilerle evlenirler. Eşinize eşimin ve benim selamlarımı iletin lütfen.

      sevgiler

  5. hep söylerim esra hanımcım aynı dili değil aynı duyguları paylaşan insanlar daha iyi anlaşır diye.işte buna bir örnek siz yasıyorsunuz fakat yasananlar o kadar aynki sanki benim hayatım..
    tabiki cevaplarım 5 yıllık evliyim ilk bebeğim karnımda öldü 2 aylıktı şekerimi ayarlayamadılar ne kadar şekerden değil deselerde insan acablarla yasıyor.patoloji sonucu hücre eksikliği olarak geldi .
    2.bebeğm ki cok yeni 4 ay önce normal doğum yaptım yok böyle bir acı oda 5 aylıktı 3.ayıdan sonra bebek kendi insülin üretmeye baslayınca bi değişti durumum şekerimi düşüremediler hacettepede yattım üstelik kızımda (doğmasada o benim kızımdı)gastiroşisizt vardı yani bağırsakları dısarda doğacaktı bu moral zaten sekerimi bozmaya yetmişti.prof.lar gördüklerimizin en iyisi dediler ama iyi gitmedi malesef sonlandırma kararı cıktı.hayati tehlikem oluştu ve 20 saat ölümleden ölüm beğendim doğum olana kadar.yeni yeni kendimi toparlıyorum.otopsi sonucuna göre doktorlar kesin bişiy sölicekler bekliyorum….sonuç n olursa olsun gercekler değişmiyo hepsi acıda olsa tecrübe.gebelikte diabet cok zor basaranlara hayranımmm.kadın doğum doktorumun en basta b cümlesi vardı o aslında herşeyi acıklıyordu.BİR İNSANA ŞEKER HASTASI OL İNŞŞ DE BAŞKA BİŞİY DEME …Okadar zor işin demişti.he ben düşmanıma bile deme orası ayrı tabi.sonlandırma konusunda tabi benimde fikrimi aldılar cok ilgilendi doktorlar sağolsunlar ama babacığımın tek cümlesi yetti de arttı bile (BENİM KIZIM SENİN KIZINDAN DAA ÖNEMLİ)beni büyütene kadar neler yasadıklarını bildiğim için yanımda hep olmaları zaten güzeldi bu cümleide yatti.kendimden gectim bebeğimi dünyaya getirmek için kendimi feda etseydim babam beni hiç affetmezdi eimnim….

    • Emine Hanım,

      Yazdıklarınızı okumaya çalışıyorum. Okumak bile zor geliyor. Diyabetli anneler çocuk doğurma süreçlerinde çocuklarında bir şey varsa kesinlikle o çocuğu doğurmamalılar bence. Bu benim naçizane kendi fikrim. Bunu demek belki şimdi bana kolay geliyordur. Aynı durumda olsam ne yapardım bilmiyorum ama doğmamış bir çocuk için kendimi, ailemi ve tüm yakınlarımı mahvetme hakkım olmadığını düşünüyorum.

      Babanızın söylediği cümle beni çok ağlattı. Ki yazarken halen ağlıyorum. En doğru kararı verdiğinize eminim.

      Ben çocuk doğurmayı isteyen biri değilim. Çocuk görünce severim ama şimdilik çocuk yapmak istemiyoruz. Eşim her zaman önce sen diyor bana. ‘Yapılmışını da alırız’ diye espri yapar ara sıra.

      Sizi tanıdığıma çok memnun oldum. Yazdığınız her yazı benim için çok önemli.

      sevgiler

  6. esra hanım bende sizi tanıdığıma memnun oldum gercekten.beni pc basına bağladınız facede arkadaşlık isteği yolladım diabetli bi cok yere üyeyiz.tesadüfki bi yerde sayfanızı paylaşmıslar ordan gördüm sizi yorum yapmışşınız bende ekledim umarım o sizsiinzdir…
    ailemi üzmek en son isteğimdir zaten babam evlenmemide istemedi aslında ama eşim ondan inatcı cıktı 😀 mutlu ve huzurlu bi yuva gibisi yok.madem şeker moral ve huzr doğru insan bulunca evlenilmeli 😀 sizi üzmek istemezdim ama her diabetli hatunun basına gelicek birsey tedbiri ne kadar bastan alsakta gidişat değişiveriyor.hele o aşerme dönemlerimde elimden sarımsaklı yoğur düşmedi.diyet listeme bağlı kalmak cok zordu 5 ayda 10 kilo aldım arada ek insülinlerde olunca ki benim kilo takıntım vardır şimdi 53 e düştüm şükürler olsun.
    .çocuk gercekten 2 değil 10 kez düşünülmeli.canım eşimin tek bir cümlesi var cok sağolsun ben seninle cocuk için evlenmedim der tabiki önce biz biz olmasak bu kadar renkli bi evllikleri olmaz diye düşünüyoru.ay şımardım 😀

    • Emine Hanım,

      Size e-mail göndereceğim birazdan. Hotmailinize bakarsınız.

      Kıyamam size 🙂 . Hipoglisemiler, hiperglisemiler hayatımıza cidden renk katıyor evliliğe 🙂 .

      Aşerme olayları eminim zor geçmiştir. 75 kilolardan 62 lere zor düşen bir diyabetliyim bende.

      Konuşacak o kadar konu var ki 🙂 :).

      sevgiler

    • Serat Bey Merhaba,

      Öncelikle bu yorumuza espri ile cevap vermek istedim 🙂 🙂 . ‘Doktora gidin 🙂 ‘ .

      not: Bu grip gerçekten zor geçiyor. Eşim 2 hafta kendine gelemedi. Şekeriniz yükselir bu tarz enfeksiyon durumlarında. Şaka olarak yazdım ama doktora gidip ilaç alın. Ya da geleneksel yöntemlerden ballı+karabiberli süt yapsın eşiniz size. Bir de pekmez+tereyağını eşiniz bir cezvede kaynatıp size bir tatlı kaşığı içirsin. Şekerinizi çok etkilemez. 1-2 ünite extra insülin yaparsınız olmadı.

      sevgiler

  7. slm ben ebru ben de diabet hastasıyım hamileliğim sırasında çıktı ve geçmedi daha 22 yaşındayım dediğiniz gibi çok zor bi hastalık ben okadar korkuyorumki bu hastalık yüzünden kızmın büyüdüğünü görememekten psikolojik olarak çok kötüyüm şuanda bitkisel destek kullanıyorum inşallah kurtulurum bu yolla allah yardımcımız olsun….

    • Ebru Hanım Merhaba,

      hoşgeldiniz.diyabetli hamilelik surecınızı bizimle paylasabılırsenız sevınırım. Bana da rehber olursunuz 🙂 .

      Sevgiler

      • işte o çok zor.Gerçekten bebeğe bir şey olacak mı diye çok zor bir dönem. Allah’a şükür sağsağlim aldım kucağıma. Ama doktor kontrolundeydim. Sürekli her hafta gidiyodum. Dikkat edince aslında bir şey olmuyor. Tabi doktor çok önemli.

        • Ebru Hanım,

          Doktor elbette ki çok önemli.

          Ama 9 ay uzun bir zaman. Taş olsanız ancak dayanırsınız düzenli yemek yemeye. Ki normal hayatımızda zor dayanıyoruz. Hamilelik sürecinde nasıl dayanılır bilmiyorum. İnsan üstü olmak gerekiyor bence.

          Sizden ricam uzun uzun yazın bize. Tabi ki yazmak isterseniz. Uzun ve sancılı bir süreç.

          sevgiler

          • Valla evet çok uzun ve zor bir dönem gerçekten. Ama açıkçası ne diyet yaptım ne bir şey. Her istediğimi yedim. Ama kararında yedim tabi.

            Tek yaptığım beyaz ekmeği bırakmak oldu. Dondurmamı da tatlımı da herşeyi yedim. Hala daha da öyle ama dediğim gibi herşeyi kararında yedim içtim.

            Ayrıca patatese şeker yükseltir diyorlar. Bir araştırdım hiç bir şekilde yükseltmiyor. Hatta aç karınla suyundan bi kaşık içtiğinde hiç bir şekilde yükselmiyor. Boşu boşuna tam 1 sene patates yemedim ki en sevdiğim şeydi. Şimdi doya doya yiyiyorum ve yükselmiyor. Bilginize bu da 🙂 🙂 .

            • Ebru Hanım Günaydın,

              Karbonhidrat sayım yöntemini doğru uygulayan kişiler için zatene yemek listesinden bir kısıtlama olmuyor.

              Patates konusunda gelince. Aman böyle söylemeyin 🙂 . Bizi topa tutar diğer diyabetli arkadaşlar. Patates konusu sizin kişisel deneyiminiz olsun diyelim 🙂 . Mesela ben patates yediğimde yükseltir kan şekerimi.

              sevgiler

  8. işte o çok zor.Gerçekten bebeğe bir şey olacak mı diye çok zor bir dönem. Allah’a şükür sağsağlim aldım kucağıma. Ama doktor kontrolundeydim. Sürekli her hafta gidiyodum. Dikkat edince aslında bir şey olmuyor. Tabi doktor çok önemli.

  9. Yazdıklarınızı okudukça tüm yaşadıklarım film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiyor .Umarım tüm diabetliler mutlu bir yaşam sürer sevgiler…

Esra Avcı için bir cevap yazınCevabı iptal et

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Diğer yazılar

%d blogcu bunu beğendi: