Tip-1 diyabetli için yakınlar yani anne, baba, eş, arkadaş, dost, yani her kimse o yakın oldukça önemli.
Bu yazıyı yazıp yazmamak arasında gidip geldim yine ama DiyabetimBen’de bir aile olduğumuz için ailecek bugün bir kutlama yapalım dedim.
Birbirimizin hayatına galiba 2006 yılında girdik. 4 yıl geçen flört dönemimizden sonra 2010 yılı Ağustos’un da evlendik. Babam Eşref ile evlilik kararımızı verdiğimizde Eşref ile ilgili şunu demişti; ‘Eşref’ten iyi bir eş ve iyi bir baba olur.’
İşte tam da öyle oldu. Benim ve tip-1 diyabetimin iyi bir ‘Yol Arkadaşı’ oldu. Bize iyi baktı Eşref. Sabırla, gülen yüzüyle, umursamazlığıyla, hayatımın her alanında gösterdiği varlığıyla ve ‘acıma duygusuyla’.
‘Acıma duygusu’ diyorum. Bu duygunun ne kadar önemli olduğunu Eşref’ten öğrendim. İnsanın karşısındaki acıma duygusu olmalı ki o birliktelik daha sağlam ve mutlu olsun. Acıma duygusu olsun ki incitmesin, kırmasın.
Ve tam da 3 yılımız da bitmek üzere evliliğimizde. Ve her gün iyi ki de Eşref’in varlığı, güzelliği, iyiliği hayatımda. Ve iyi ki de ‘iyi kalpli’. İyi ki de ‘merhametli’.
15 Nisan 2013 bugün. Eşref’in sadece nüfus kağıdında yazan ama doğruluğu olmayan resmi doğum tarihi. 31 yaşını bitirdi. Büyüdü. Benimle ve tip-1 diyabetimle de büyümeye çalışıyor.
Bu tarz günleri her ne kadar kutlamayı mantıklı bulmasam da ‘doğum günün kutlu olsun yarim 🙂 ‘
esra hanım esınızın dogum gunu kutlu olsun.nıce mutlu,sağlıklı,huzur dolu yıllara ınsallah:)
ne guzel yazmıssınız.tuylerım dıken dıken oldu.cunku benım esımde sızın esınızı tarıf edısınızle aynı durumda:)
uzuuun ömurler boyu yanımızda olsunlar ve Allah bızı onlardan eksık etmesın.amıın:)
sevgıler…