Ben de Diyabetim

İnstagramda sayfaniza denk geldim ve cok sevindim (:

Öncelikle kendimi tanitmak, hastaligimi biraz anlatmak istiyorum. 23 yasindayim, Trabzon’da yasiyorum, ogrenciyim, evliyim ve hamileyim (:

Seker hastasi oldugumu hamileligimin 5. haftasinda doktorumdan ogrendim. Evde kedi baktigim icin doktorum benden birkac tane tahlil istemisti ve tabiki bebek icin baska bir suru daha tahliller. Kan verdikten iki saat sonra sonuclarimi aldim ve cok anlarmisim gibi ahh iyi birkac sey disinda gayet iyiyim dedim ve iki hafta sonra tekrar kontrole gitmeyi bekledim.

Aradan 4 gun gectikten sonra esimle bir kafeye gidip kocaman bir waffle i 3-5 dakikada bitirdim ve o anda aklima raporlar geldi cantamdaydi sonuclar. Glukozun seker oldugunu biyoloji dersinden bildigim halde o kadar fransiz baktim ki kagida internetten arastirmak zorunda kaldim ve ogrendimki normalin 2 kati yuksek cikmis sekerim hatta dahada fazlasi 372 ):

Ertesi gun hemen doktoruma gittim ve 75 gr seker yuklemesi yapti bana. Saglikli mi sagliksiz mi diye tartismak hic istemedim etrafimdaki insanlarla sonucta doktorum oydu ve yuklemenin ne demek oldugunu da bilmiyordum ve tabiki de fazlasiyla guveniyordum doktoruma.

Sonuclar cikip doktora gosterdigimde bana direk ‘Tugcecim sen seker hastasisin, bu sekerle nasil ayakta durabildigine inanamiyorum, acilen bir endokrin doktoruna gorunmen gerek, cunku bebekte sende tehlikedesin’ dedi. Ve ben bunlari duydugumda 2 saat oncesinde bebegimin kalp atislarini dinlemistim. O mutluluk nasil yerle bir oldu anlatmasi gercekten imkansiz hala o ani hatirlayip hungur hungur aglayabiliyorum.

Tabi bu durumu ogrendikten sonra hemen bir arastirma hastanesine gittik. Sonuclari doktora gosterdik ve gebe oldugumu da soyledik. Doktor once ciglik atti  ve hemen seni yatirmamiz gerek. Ölmedigine, komaya girmedigine dua etmelisin dedi. Bir kez daha sok gecirdim. Bu zamana kadar Allaha sukur ki cok buyuk hastaliklar hic yasamadim. Ama bir donum noktasi olmasi cok da sasirtmadi beni. Sadece o gun oyle buyuk tepkilerden sonra kabul etmek biraz zordu.

3 aylik seker ortalamam %13 cikti. İlk hastaneye yatirdiklarinda 1 saat araliklarla 5 kere kanimi cihazlar olcemedi. Hep high gosterdi. Ama zamanla 200lere kadar indi. Sonra insulin tedavisine basladim.

Hastaligimin ortaya cikmasi cok uzun zaman oncesine gitmiyor. Dokrorumun da dusuncesi 5-6 ay oncesi kadar. Ailede seker hastasi yok ama olmasi da gerekmiyormus evet artik ben de tip1 diyabetliyim (: Buna gercekten sukrediyorum ki cok daha gec farkedilebilirdi. Artik her seye sukrediyorum dogrusu. Kabul etmek zordu basta ama alisiyor insan. Calismayan bir organin gorevini disardan ben yapabiliyorum, ya yapamasaydim? İyiki bebegim karnimda. Yoksa belki de cok uzun zaman fark edemeyecektim.

Cok sukur ki etrafimda beni cok fazla seven insan var, hepsi o kadar cok yanimda ki. Sukurler olsun ki daha cok gencim ve daha fazla bilincliyim. Sukurler olsun ki bu donemde ogrendim ve istedigim her an her bilgiye aninda ulasabiliyorum ve mudahelede bulunabiliyorum. Oyle uzun anlatinca yillarin seker hastasi gibi gorundum ama oysa sadece 1 aydir hastaligimi biliyorum (: Allaha tekrar sukur ki insulinin bebegime hicbir zarari yok hatta faydasi var, bebegim saglikli ve bende oyle (:

İyi bir hasta olacagimi dusunuyorum. Diyetimi uygularken bebegim ve kendim icin saglikli yasam icin bunlari yapiyorum diyorum ki oyle zaten. Her insulin zamanimda (gunde 4 kere 8 doz) vucuduma makyaj yaptigimi dusunuyorum. Her igne beni daha guzel gosterecek diyorum. O yuzden bu kadar dik durabiliyorum diyorum (: Ben hastaligimi sevmeyi ogrendim (: Umarim cok daha iyi gunler goruruz (: Rabbim butun hastalara sifa versin Allaha emanet olun.

Sevgiler (:

Tugce…