Alper’in Diyabetle Tanışma Hikayesi
Esra Hanım Merhabalar,Sitenizi birkaç haftadır takip ediyorum. Emeğiniz için teşekkürler.
Herkesin bir hikayesi var. Bizim hikayemiz 10 sene önce başladı. 10 yıldır içimdeki acı sönmedi. vicdan azabı yok olmadı. Ben de hikayemizi sizlerle paylaşmak istedim.
Oğlum Alper, 2 yaşındaydı diyabet olduğunda. Doğduğu ilk yıllarda çok sık hasta olurdu. Devamlı götürdüğümüz özel bir klinik vardı. Boğaz enfeksiyonu deyip ilaç veriyordu doktor. Bir keresinde 10 tane penisilin iğne verdi. Biz de yaptırdık.
O zamanlar çocuk hastalıkları konusunda bilgimiz yok. İlk çocuğumuz. 2 yaşındaki çocuğa o kadar iğne yapılır mı? demedik.
Ocak 2004 yılında yine çok hastalandı. Doktor yine iğne verdi. Aradan birkaç gün geçti. Çocuk baygın bir şekilde yatıyor. Bu arada 2 aydır çişe alıştırmaya çalışıyorum çocuk bir türlü öğrenemiyor. Tabi ben birşey anlamıyorum. O zamanlar şeker hastalığını duymadım bile.
Çocuğu yine aynı kliniğe götürdük. serum bağladılar. Odada ağır bir aseton kokusu. Doktor hiç birşey anlamıyor. 3 saat sonra “ben ne olduğunu anlamadım. Numune Hastanesi’ne götürün” dedi. Hastaneden içeriye girer girmez inturn doktorlar bile aseton kokusunu anlayıp şeker koması dediler. Ölçülen şeker 620. Öbür tarafta en az 15 yıllık doktor şeker komasını anlamadı.
Düşünün 26 yaşında genç bir anneyim o zamanlar. Dünya başıma yıkıldı tabi. Damarlar büzüşmüş damar yolu açamadılar. Komadan çıkması çok zor oldu. Çok acı çekti yavrum.
Sonra Marmara Üniversitesi Hastanesi’ne sevk ettiler. Diyabet eğitimi aldık taburcu olduk. Böylece diyabetli yaşamımız başladı.
Aradan 10 yıl geçti. Alperim şimdi 12 yaşında. Çok şükür iyi.
Her gece yattığımda dua ediyorum. Bir gün çocuklarımız bu hastalıktan kurtulacaklar inşallah.
Umarım sizleri sıkmadım. Biraz uzun oldu.
Herkese teşekkür ederim.
Özlem Hanım Merhaba,
Bende bazen diyorum “acaba daha erken bilebilseydik-anlayabilseydik” ama Alperimizle, Erenimizle mutlu değilmiyiz 🙂 , ben mutluyum.
15 ay önce tip-1 ile tanıştığımızda arkadaşlarımız bana ne yapabiliriz diye sorduklarında; onlara cevabım “lütfen Tip-1 nedir? araştırın-öğrenin ” demiştim, zaman zaman yine çevreme aynı tavsiyelerde bulunuyorum;biz geç kaldık,başkaları da geç kalmasın. Bir gün benim bilgilendirdiğim/yönlendirdiğim bir kişi belki de aseton kokusundan hareketle bir bebeği/çocuğu hayata bağlayacak. Büyük olasılıkla bunuda bilmeyeceğim.
Ben dengeye inanıyorum;bizden alınan bize geri gelecek,bizim haberimiz olmasada 🙂
mutluluklar 🙂