28 Eylül Pazar günü Manhattan’da JDRF tarafından organize edilen yardım toplama amaçlı “One Walk” yürüyüşü için 1 aydır heyecanla beklemekteydim. İlk defa katılacak olduğum “One Walk” yürüyüşü ve arkadaşlarımla tatlı bir rekabet içinde geçmekte olan yardım toplama faaliyetinin keyfini çıkarıyordum. Bugüne kadar JDRF tarafından düzenlenen “diyabet tedavisi için yürümek” sloganlı birçok yürüyüşe katıldım. Bu nedenle farklı ve yeni birşey için hazırdım. Bu yürüyüşe katılmamı engelleyecek hiçbir şey olamazdı… Ya da en azından ben öyle düşünüyordum.

Geçen hafta telefonuma Connecticut bölge koduyla başlayan bir arama geldi. Belli zamanlarda diyabet tedavisi için Yale Pediyatri Bölümü’ne gidiyordum. Bu yüzden gelen telefonu ne için ya da kiminle konuşacağımı düşünmeden açtım. Telefonun diğer ucundaki kişi Yale ekibinden olmakla kalmayıp, beni kapalı sistem çalışan yapay pankreası test edecek gruba katılıp katılamayacağımı soruyordu(!!!!!!). Bu denemeler için daha önceden birkaç kez başvuruda bulunmuştum ancak hiçbiri olumlu sonuçlanmamıştı. Ve şimdi şans ayağıma gelmişti! Tek sorun bu testin Pazar günü yapılacak “One Walk” yürüyüşü ile aynı günde başlamasıydı. Bu ruh halinde iken yürüyüşe katılmam mümkün değildi. Ancak JDRF’in yürüyüşüne katılmamak için bundan daha geçerli bir sebepte olmazdı.

Bu benim “kapalı sistem” testi konusunda ilk tecrübem değil. 2007 ve 2010 yıllarında Yale Üniversite Hastanesi’nde iki ayrı deneyde yer almıştım. Bu deneyler süresince hastanede 3’er gün kalmış ve her yarım saatte bir kan vermiştim. Yatağımın yanıbaşında duran, insulin pompası ve sürekli glükoz ölçüm cihazlarının bağlı olduğu ve birbiri ile haberleşen 2 bilgisayara bağlıydım. Bilgisayarlar glükoz sensörünün okuduğu değere göre, glüloz seviye yükseldiğinde insulin verilmesi yada seviye düştüğünde insülinin kesilmesi komutlarını veriyordu.

Bu önümüzdeki deneme birkaç yönden diğerlerinden farklı olacak. Son 4 yıldaki araştırmalarda kaydedilen gelişmeler gerçekten olağanüstü. 5 gün için her istediğimi yapabileceğim – yeme, içme, egzersiz – bir “Yeni Cennete” gidiyorum ve geceleri otelde uyuyacağım. Otelde kalıyor olmamım sebebi, ilgili personelin bluetooth ile gece glükoz seviyemi izleyecek ve kontrol edecek olmaları. Son katıldığım testte hastanede kalma nedenim, insulin pompası ve glükoz ölçüm cihazını kontrol eden ve birbirleri ile haberleşen bilgisayarlara bağlı olmak zorunda oluşumdu. Ve ayrıca her yarım saatte bir kan değerlerimi ölçerek makineleri kalibre ediyorlardı. Bu sefer istediğim neyse onu yapabileceğim ve tüm teknoloji yanımda taşıyacağım akıllı telefona bağlı olacak. Büyük miktarda bir öğün aldığımda karbonhidrat değerini buna gireceğim, fakat bunun dışında şeker düşmesi veya yükselmesi yada diyabetle ilgili hiçbirşeyi düşünmek zorunda kalmayacağım. Çünkü “yapay pankreas” akıllı telefon aracılığıyla benim yerime herşeyi düşünecek ve şeker seviyemi inanılmaz biçimde belirli bir aralıkta tutacak.

Annem, şeker seviyemi sürekli gösteren kablosuz bir monitor ile “yapay pankreas”ı uzaktan izleyecek. Bu olay tip-1 diyabetli yakınları ve sevdikleri için muazzam bir kolaylık.

Bu testten ne sonuç çıkmasını bekliyorum? Birincisi ve en önemlisi, yeni bir teknolojiyi ticari kullanıma sunulmadan once görecek ve test edecek olduğum için heyecanlıyım. 4 gece boyunca güzel bir uyku çekmeyi bekliyorum. Uykuya dalmamı engelleyen gergin ayaklarım söz konusu olamayacak. Yatağa girmeden once uykudayken gerçekleşen yüksek yada düşük şeker değerleri hakkında endişe etmeme gerek kalmayacak. Daha da heyecan verecek olanı ise – umarım gerçekleşir – gün içindeki endişelerimden büyük ölçüde kurtulacak olmam. Yapay pankreas, o saçma yüksek değerlerim ile dibe vuran düşük değerlerimden korunmama yardım edecek. Eğer karbonhidrat değerlerini mükemmel olarak hesaplayamazsam, yapay pankreas şekerim yükselme eğilimine girdiğinde insulini kapatacak. Her gün şeker seviyemin o anda ne durumda olduğunu düşünmeksizin, ne kadar özgür olabileceğimi düşünmeyi hayal dahi edemiyorum.

JDRF’in “yapay pankreas projesi” konusunda yayınladığı tüm yazıları takip ediyorum ve bunun gerçekleşeği günü bekliyorum. JDRF One Walk yürüyüşünü kaçıracağım için çok üzgünüm ama “Yapay Pankreas”ın test etme zamanım geldi ve bunun için bekleyebilmem çok zor.

JDRF’in Clinical Trials Connection linki, tip 1 diyabetliler ve komplikasyonlarına dair klinik testlere katılma ile ilgili en güncel verileri sağlamaktadır.

Clinical Trials Connection hattı online bir hizmet olup, test çalışmaları ve bunlara nasıl erişim sağlanacağı konusunda hizmet veren bir bilgi kanalıdır. Amerika ve İngiltere’de halen aktif durumda olan diyabet testleri hakkındaki güncel bilgiler yer almaktadır. Seçeceğiniz kritere göre mevcut araştırmalar ve bunları uygulayan gruplara nasıl erişebileceğiniz hakkında bilgi verir. Aynı zamanda kriterlerinize uygun yeni araştırmalar başladığında da size bilgilendirmesini isteyebilirsiniz. Eğer ilginizi çeken bir araştırma bulursanız bunu doktrorunuzla konuşabilir ve aynı zamanda sorularınızı veya merak ettiğiniz şeyleri araştırmanın asıl yatırımcısına sorabilirsiniz.

(Kaynak: http://typeonenation.org/2014/10/01/testing-an-artificial-pancreas-system-that-has-my-back/ Çeviri: Akın Erol Ana Görsel Kaynak: diabetesmine.com)