Yeliz Hanım’ın Oğlu’nun Diyabetle Geçen 8 Senesi

Yeliz Hanım Merhaba,

İlk tanışmadan sonra bireyler ya da aileler maalesef kendine zor geliyor. Bu sürecin kısa sürede atlatılması sonraki zamanlar için oldukça önemli. Sizin de atlatıp oğlunuzla birlikte sekiz yılı devirmiş olmanız apayrı bir mutluluk.

Uzun zamandır sizi tanıyan biri olarak yazınızda bize çok iyi aktardığınız duygularınız için çok teşekkür ederim.

Umarım bir gün hep beraber tip-1 diyabetin bittiğini ya da daha da kolay yönetebildiği günler görürüz 🙂

sevgiler,

Nazlı Deniz Günay Anne olmak bir de tip1 diyabetli bir cocugun annesi olmak! Ancak yaşayan bilir aynı olmadığını herşey guzel olacak hep birlikte

Yeliz Aksoy Uz Nasilda duygularimiz hep ayni, Insallah evet birgun ve o birgun dedigimiz gun gelicek ya tedavisi bulunucak yada en kolay bir sekilde yonetilcek…

Serap Yıldız Köroğlu Duygularımız hep aynı diyabetli annesi olmak cok zor ve cok fazla sorumluluk istiyor… Derdi veren Rabbim dermanını verecek insallah

Alime Karakaş Bende tip 1 diyabetliyim inanın çok duygulandim okurken bende anneme üzülme ben hiçbişey yemem şekerim de sıfır olur iyileşirim anne üzülme derdim benimde elime kaynatma enjektör ve kocaman iğne uçlarını verdiklerinde kendimi doktor gibi düşünüp mutlu olmuştum. Genede şükürler olsun ki kimseye muhtaç değilim. Çok geçmiş olsun sağlıklı günler diliyorum.

Elif Demirel Annelerin işi zordur…hele ki diyabetli çocuk annesi olmak başka bir sorumluluk getirir. ..Maşallah Yeliz hanim Rabbim oğlunuzu uzun ömürlü eylesin. .

Beyhan Akgün Koçak 2.5 yıl önce benim de yaşadığım duygulara tercüman olmuşsunuz.Allahım hepimize şifalar versin…

Melahat Durlanık Yiğit Her anne yaşadığını kendi bilir,

Allah kimsenin başına vermesin elbette ama, Bence; çocuğu tip 1 diyabet olmayan ya da daha ağır tablolarda olmayan anne babalar, ben çok fedakar anneyim babayım demesin. Kusuruma bakmasın kimse. Her an tetikte olmak, her saniye hesap kitap yapmak, deliksiz bir uykuyu uyumamak, vb. hiç kolay değil.