(Yorum olarak geldi. Ancak yayına almak daha doğru olur diye düşündüm.)
Merhabalar benim pamuk şekeri kızım 8 yaşındaki Berfin’de de, 1 ay önce tip 1 teşhisi konuldu.
Basit bir göğüs ağrısı ile gittiğimiz hastanede, kızımın şeker hastası olduğunu öğrendik ve bu durumu yaşayan anne ve babalar, o an ki duyguyu tahmin edebilirler, kahrolduk.
Doktorlar bizim şanslı olduğumuzu, farklı bir rahatsızlıkla doktora getirdiğimizi ve bu sebepten erken tanı olduğu, kızımın belki de ilerleyen bir zamanda, koma halinde olabileceğini söylediler. O gün şekeri 330 çıkmıştı.1 hafta hastanede kaldık, şu anda sadece gece, 12 saat etkili lantus vuruyoruz.6 dozla başladığımız lantusu, hastaneden çıkarken, 5’e 1 hafta sonraki seker ölçüm takip defterimizle gittiğimiz kontrolde, 4’e indirdiler aslında bıraktırsak ta olur ama çok erken bir tanı, riske atmaya gerek yok.1 ay daha kullanın belki bıraktırırız dedi doktor ama bu bi daha hiç kullanmayacağımız anlamına gelmiyor, herhalde aslında öyle olmasını bir anne olarak o kadar çok istiyorum ki anlatamam.Şu anda takip ettiğiniz ölçümlerde, sabah açlık şekeri 98 ve 120 arasında, öğlen okuldaki ölçümleri çok düşük 60 ve 70 arası hatta geçen gün 50’ye düşmüş. Çok nadir olarak ta, yani ayda 1 veya 3 defa, 180 ile 197 arasında çıktı şekeri, uyku öncesi bu değerler güzel mi, kötü mü hala anlamış değilim.
Bu hastalık hakkında daha ben hiç bir şey bilmiyordum ve yeni yeni öğreniyorum, sizce kızımın erken tanı sebebiyle bu hastalıktan tamamen kurtulma gibi bir şansı yok mudur?
Bir mucize bekliyorum güzel ALLAH’ımdan, insanın çocuğundan yiyecek saklaması, yada ona istediği şeyi yedirememesi, çok ama çok acı veriyor bana fakat kızım benden daha olgun, o hastalığı daha hastaneye yattığımız 2. gün kabullendi 2. insulinini kendi vurdu ve hala kendisi ölçüm yapıyor, iğnesini kendisi vuruyor ben daha hiç denemedim bile, yapamayacakmışım gibi geliyor.O her iğne yaptığında o iğne, benim yüreğime saplanıyor sanki 🙁 🙁 🙁
ALLAH’ım bu hastalık ile derdi olan herkesin yardımcısı olsun.
Böyle bir site kurduğunuz için çok Teşekkürler Esra Hanım.
Seynur Eken
merhabalar seynur hanım, çok zor bir durum kabullenmek cok zor oluyor gerçekten. Emin olun zaman geçtikçe sizde bu duruma alışacaksınız ve şükredeceksiniz, çünkü en azından tedavisi var. benim oğlum 19 aylıktı teşhis konulduğunda günde dört defa iğne oluyor. ilk günler hep ağlıyordu iğne yaparken ve kan alırken şimdi oda alıştı. Sizde bu hastalığı öğrendikçe çocuğunuzun ne yediğinde şekerinin yükseldiğini yada hangi besinlerin şekeri çok yükseltmediğini hepsini öğreneceksiniz. ben başlarda yapamam dediğim her şeyi yapıyorum,yaklaşık 1,5 yıl oldu. düzenınizi kurdukça sizde daha rahat edeceksiniz emin olun. İnsülin iğnesini gözlük takmak gibi düşünün nasıl gözlük takanlar ömür boyu takacak bizim yavrularımızda ömür boyu insülin olacak (ben böyle düşünüp kendimi rahatlatıyorum sizede tavsiye ederim) allah hepimize kolaylıklar versin. sevgilerimle…