Her zaman bahsettiğim gibi ben evde öyle diyabetik pasta, tatlı filan yapmam. Tatlı yiyeceksem hakkını verir şekerle yapılanından yerim. Elbette tabak tabak değil tadımlık 🙂 .
Ankara’ya gideceğimiz gece Selim Bey ve Taha bizdeydi. Selim Bey’in annesi kurabiye filan yapmış. Biz de yola çıkmadan birer tane yedik. Ama inanın diyabetik kurabiyelerin piriydi 🙂 .
Hatta Ankara’da bir ara masanın üzerinden görmüş ve birazdan gider alırım demiştim. Ama kalmamıştı 🙂 .
Neyse. Nihayet bugün verilen tarif üzerine yaptım. Hamuru tutturmak zor geldi. Biraz süt ve 1 kaşık yoğurt daha eklemek zorunda kaldım tarife ek olarak. Bir ara Eşref Bey baktı ki ben tezgahta merdane ile açamıyorum hamuru, aldı eline merdaneyi. Çıktı meydane 🙂 . Bir ara kalıplarla şekil çıkarmaya çalıştı. İlk yaptığı şekil ise kalp 🙂 . ‘Aaaa. Ne güzel oldu kalp!! dedi 🙂 .
Çocuklar gibi oynaya zıplaya yaptık. Ama Selim Bey’in annesininkiler gibi olmadı bence. Yılların tecrübesi ve ellerinin maharetine saygımız sonsuz. Selamlar kendisine.
Yeni nesil bizlerin ise yapabilecekleri şimdilik bu kadar. Afiyet olsun… Ama ŞEKER OLMASIN! 🙂 🙂 🙂
Not: Bizim hamurdan 36 adet çıktı. 470 gr un ile yoğurt ve sütü de hesaplayarak; kurabiyelerin her biri ortalama 10 gr KH içeriyor.
Hatta ellerinize demeliydim Eşref abimin marifetleri bitmiyor maşallahhh ….