Hemşire Bir Aletle Geldi, “Şeker Ölçüm Aleti”
Nasıl başlasam bilemiyorum ama diyabet hikayelerini okuyunca duygulanıyorum.
2 kızı olan, karı koca öğretmen bir aileyiz.
Küçük kızım Zeynep, o benim gözyaşım, diyabetle 13 aylıkken tanıştı. Daha doğrusu ailece tanıştık.
Hikayemiz biraz acıklı. 5 Eylül 2016’da özel bir hastanenin acil servisine başvurduk. Bize acil serviste uzman hekim ister misiniz diye sordular. Sağlık olunca “olur” dedik. 30 yıllık uzman çocuk hekimi bir doktora yönlendirdiler. İlk muayeneyi yaptı. “Bu çocuk çok üşütmüş. Hemen serum bağlayalım.” Dediler. Ben de; “Hocam son iki haftadır aşırı su tüketiyor. Acaba şeker olabilir mi?” diye sordum. Ne dese beğenirsiniz! Küstah bir tavırla; “Yok. Çocuk çok karbonhidrat almış. Gündüz emzirmeleri bırakacaksınız, sadece gece emzireceksiniz.” dedi. Sonra kızımdan 3 tüp kan alıp saat 15:30 gibi yatış için 6. kata yönlendirdiler.
Yatış işlemlerimizden sonra beklemeye başladık. Her geçen süre Zeynep daha kötüleşmeye başladı. İnlemeleri sıklaştı. Eşim sürekli “Hemşirelere bir sor. Sanki daha kötüye gidiyor.” Ben hemşirelere utana sıkıla; “Ya hiç ilerleme yok. Acaba hoca hanıma bilgi mi verseniz?” derken “Hemşireler serum bitsin cin gibi olur.” dediler.
Serum bitti. Daha da kötüye gidince hocayı aradılar. O da 2. serumu bağlattı. Durum gittikçe daha kötüye gidiyordu. Hemşire bir aletle geldi (Şeker ölçüm aleti). Tabi hiç şeker ölçüm aleti görmemiştim. Ne olduğunu bilmiyordum. Ölçümü yaptı gitti. 1 dk sonra 4 kişi geldiler. Tekrar ölçüm yaptılar. Telaş başladı. “Ne oldu? Bir problem mi?” var dedim. Alette 701 yazıyordu.
Hemen çocuk endokrin olmadığı için bizi Mersin Çocuk Hastanesi’ne sevk ettiler. Yoğun bakıma yatışta kızıma 5 yerinden damar yolu açarken hiç tepki vermiyordu. Ben o zaman kızımı kaybettim heralde dedim. Eşimin sağ olsun desteği ile beklemeye başladık. Doktor bilgi için geldi. “Tablo beklediğimden daha kötü, şekeri yüksekliğine takılmayın. İnsülin ile onu toparlarız. Ama kan gazı çok düşük. 6,7 çıkmış. 6,8 ile çok hasta kaybettik. Yaşarsa da bir yerde hasar bırakmış olabilir.” dedi.
Bekleyiş ve geçmeyen saatler. Günler derken 3 gün sonra bizi diyabet servisine sevk ettiler. Özel hastanedeki çocuk doktorunu mahkemeye verdik. Mahkemeyi bekliyoruz. Anne sütünü de kestiler. Ne yiyecek? Türlü ve çorba getirdiler. Mümkün mü? Daha bir yaşında. Patlıcan yedirecekmişiz? Diyetisyene yönledirdiler. İnanın anlatmaya gerek yok. Harflere yazık. Endokrin uzmanımız. Yorum yok, anlayın. Bir yaşında bir diyabetli bebeğin beslenmesi hakkında kimse bilgi sahibi değil.
Eşim okulunu bıraktı. 16 aydır aylıksız izinde. Deneme yanılma yolu ile öğrendik herşeyi ve bir de Esra Hanım sağolsun. O’nun bloğu sayisinde diyabeti iyi yönetmeyi öğrendik. Diyabet özellikle de 1 yaşında yakalananlar için kolay desem yalan olur. Çok zor. Ama aşılabilir.
Şimdi 2,5 yaşında. Konuşmaya daha başlamadı. Aşırı su tüketiyor günde 5 lt civarı. 20-25 kez altı değişiyor. Çok hareketli atları çok seviyor, biz de onu…
Atilla Görünmez
Öncelikle geçmiş olsun yaşadıklarınızı beni bir diyabetli olarak çok uzunlendirdi inanın başlarda çok zor olsada sonraları insan alışıyor çok sonraları tip 1tip diyabet hayatınızın bir parçası haline geliyor yanlız kızımızın çok su tüketim bana normal göre çok fazla yanlış anlamayın bir doktora danışmanız önerim