Diyabetli çocuk ve anne
Bloğunuzu yeni keşfettim. geç keşfetmenin üzüntüsü içindeyim..
Sizler gibi bilgi sahibi kişilerle tanışmaya ya da nereden bilgi alacağımız konusunda yönlendirme yapabilecek kişileri tanımaya çok ihtiyacım var.
İsmim Aslı, Onur Selim’in annesiyim… 6,5 yaşındaki oğlum 1 buçuk yıldır diyabetli.
Diyabetiyle ilk tanıştığımızda 8 gün hastanede kaldık.. diyabet eğitimini ben aldım..
Çalışan bir anneyim. Çalıştığım işten izin alıp 4 ay evde oğlumun yanında kalabildim.. Şu an yine çalışıyorum. Oğlumun iğnelerini dedesi veya halası yapıyor. Diyabetle ilgili hala yeteri kadar bilgi sahibi değiliz. Sadece insilünlerini vurmayı biliyoruz.. bu konuda kendimi çok eksik hissediyorum..
hastanede kalırken orada kalan diğer hastalardan karbonhidrat sayımını duymuştum. Doktorumuza öğrenmek istediğimi söylediğimde buna gerek yok çocuğunuz yeni diyabetli, zaten balayı döneminde demişti. Şekeri o kadar dengesiz ki, Furkanın annesi Yeliz hanımında dediği gibi bir bakıyoruz 50 çıkmış bir bakıyoruz 450, hala düzene sokamadık.
Bu sorun sadece bizde mi böyle yoksa bu yaşlardaki tüm çocuklar mı bu şekilde merak ediyorum..
Bir de İstanbul’da çocuk endokrin doktoru tavsiyelerinizi bildirebilir misiniz. Bizim ilk başlarda 3 ayda bir gittiğimiz en son randevumuzu 6 ay sonraya alabildiğimiz hastanede diyabetli 3-4 çocuk aynı anda muay. alınıyor. Odaya apar topar girip apar topar çıkıyoruz. Sormak istediğimiz soruların yarısından çoğu kalıyor.
Uzman bir doktor olsa onunla günlerce konuşmaya ihtiyacım var. En başta şekerin bu kadar değişkenliği oğlumun vücuduna kim bilir ne kadar zarar veriyordur bunu konuşmak bu duruma çare bulmak lazım.
Teşekkür Ederim..
Saygı ve Sevgilerim..
Merhaba ben Sibel, İngiltere de yaşıyorum ve benim de 1 yıl önce 5 yaşındaki kızım diyabet oldu. Bir anne olarak kızımın diyabet olduğunu kabullenmem 1 yılımı aldı. Diyabet öyle bir hastalık ki 24 saat bir pankreas gibi düşünmeniz gerektiriyor. Aslı hanımın yazdıklarınn okuyunca üzüldüm. Benim de kızım 1 hafta hastanede yattı ama bu benim seçeneğimdi . Kendimi tamamen hazır hissetmeden risk almak istemedim. Bu süre içinde iğne yapma konusunda hemşirelerden ders aldım ve dıyetisyenle konuştum. Ve bu ilk yıl hayatımın en kötü yıl oldu. Kızım günde 4 kez iğne ile 10 idare etti ve sürekli karbonhidrat sayımı yapıyorum herşeyi gram gram ölçüyorum. Sadece yemek değil spor , hastalık, üzüntü herşeyi hesaba katmak gerekiyor iyi bir kontrol için. Gece gündüz her 2 saatte kan ölçümü yapıyorum. İlk 1-2 yıl balayı dönemi diye geçiyor yani pankreas bazen insulin üretiyor bazen üretmiyor o nedenle beklenmedik iniş çıkışlar normal. Son 2 aydır Omnıpod insulin pompası kullanıyoruz. Daha fazla test yapmak gerekiyor kontrol etmek çok daha kolay. Örneğin gece 12 de yaptığım test de şeker oranı yükselse sadece düğmeye basıp insulin verebilmek çok güzeli ve şimdi yenisi çıktı çok daha küçük. Benim kızım artık iğne olmak istemiyor omnipod hayatımızı kolaylaştırdı. Umarım en kısa zamanda Türkiye’ye de gelir. Şu an çok yeni olduğu için kızımı Türkiye’ye getirmekte endişeliyim çünkü herhangi bir aksilik durumunda uzman olmaması beni rahatsız ediyor. Eğer omnipod konusunda sorularınız varsa yardımcı olmaya çalışırım.
Sevgiler