Ben Bir Şeker Hastasıyım Ve Bunu İnkar Ederek Yaşamanın Bir Sonu Yok :(

Sizden GelenlerBen Bir Şeker Hastasıyım Ve Bunu İnkar Ederek Yaşamanın Bir Sonu Yok...

Merhabalar,

2001 yılı Şubat ayında tanıştım tip 1 diyabetle. 17 yaşındaydım ve sağlık meslek lisesi son sınıftaydim. Ankara Gazi Üniversitesi Hastanesi’nde tedaviye başlansa da benim diyabeti kabul etmem pek o kadar kolay olmadı. Yıllarca insülin yapmak dışında  (o da mecburen) hiç bir alışkanlığımı değiştirmedim 🙁 Sizi bile saklı, uzaktan takip ettim ama pek aranıza girmedim.

2002 yılında insülin pompası takıldı. Türkiye’deki 6. pompa hastası olduğum söylendi o zamanlar. Ama o tarihte metal set ve tıkanma uyarısı olmadığından, artı ben gayet özgür yemek yediğimden sık sık hiperglisemi komasına girdiğim icin pompayı bıraktım.

2003 yılında bir devlet  hastanesinde ise başladım. Sağlık personeli olacaksın, bir de diye baslayan şeker hastası değilmişcesine özgür davranışlarımı eleştirip komplikasyonları anlatan herkese düşman oldum.

2008 yılında evlendim ve aynı yıl hamile kaldım. Hemoglobin a1c 11 di ve bebeğin büyük ihtimal organ gelişimi sağlayamayıp özürlü olacağı için kürtaj önerdiler. Kabul etmemem üzerine gene hastaneye yatırıldım ve tekrar insülin pompası takıldı. En azından silikon setler pompaya alışmamı sağladı. Karbonhidrat sayımı, şeker ölçümü, yasaklar. Bunların hiçbirine uymadan göz kararı pompa ve insülin kullandım.  Eminim su an okuduklarınıza inanamıyorsunuz.

Çok şükür oğlum sağlıklı doğdu. Hamilelik sürecinde kısa süreli bilinç kaybına varan hipoglisemi komalarım oldu. Hatta birinde uyandığım halde eşimi hatırlamıyordum 🙁

2012 Temmuz itibariyle tayin sebebinden Kayseri’deyiz. Eminim hepiniz şu an hayatımın dönüm noktasını bekliyorsunuz 🙂 🙂 Geçen ay Kayseri Erciyes Üniversitesi Hastanesi’nde 10 gün yattım. Karbonhidrat sayımı ve yanımda taşıdığım halde bir çok özelliğinden bi haber olduğum pompamı yeniden tanıdım. Doktorundan, diyetisyenine, diyabet eğitim hemşiresine, benim gibi inat, 16 yıla yakın zamandır bu hastalığı kabul edemeyen birisiyle bu kadar ilgilendikleri çok teşekkür ederim. Hemoglobin a1clerim 9’larda. Size çok görünse de bu bile benim için düşük. Ama daha da düşecek.

Artık biliyorum, ben bir şeker hastasıyım ve bunu inkar ederek yaşamanın bir sonu yok 🙁 Hastanede yattığım dönemde oğlumun; ‘sensiz hayat çok zor anne’ sözleri de sanırım hayatımı değiştirmem gerektiğini farkettiren en önemli şey 🙂 Ama hala bazı kader arkadaşlarım gibi; diyabeti, pompayı, insülini, cho sayımını seviyorum diyemeyeceğim 🙂

Artık diyebileceğim tek şey; ben yaşamayı seviyorum ve bu yüzden kendime dikkat etmem gerekiyor 🙂 🙂

Hatice Yslva

NOT: Yazıyı Facebook ya da Twitter gibi sosyal medya kanallarında paylaşın. Alttaki Facebook, Twitter, Google+ ya da Pinterest butonlarına tıklamanız yeterlidir.

6 YORUMLAR

  1. Hatice Karakaş Yalva Teşekkürler 🤗

    Esra Avcı Hikaye sizin mi 😊 Güzel bir tesadüf oldu. Hikayenizi bizimle paylaştığınız için biz de teşekkür ederiz. Sevgiler

    Hatice Karakaş Yalva Evet benim😊😊 asıl ben teşekkür ederim her geçen gün kendi değerimin biraz daha farkına varıyorum

  2. gaffaralidemir Seker kardeşim aramıza hoş geldiniz şimdi iyimisiniz konyadan selamlar

    rukiyeilikanli 2007 yilinda basladi seker hastaligi komaya girdim 600 le yogun bakimda kaldim bir hafta universteye basladigimda

    gmz_yk Bende 7senedir tip 1 diyabet hastasıyım hayatımdan memnunum çok beterin beteri var şükürler olsun 😍😍😍😍😍

    diyabetimben Herkese Merhaba, Şeker hastalığı demeyi hayatımızdan çıkarıyor olmamız lazım. Biz hasta olsak da ömür boyu bir yol arkadaşım var. Tip-1 diyabetliyim diyerek daha pozitif bakarız 😊

    leventozme Bundan tam olarak 5 ay önce tanıştık diyabetle çok zor oldu halada zor diyabete yakalanan ben veya eşim değildi 13aylık bebeyim yakalandı bunları yazmak o kadar zorki sormayın biz hayatın gerçeklerini anne ve baba olarak yaşıyoruz yinede herşeye rağmen şükür ediyorum. Beterin beteri var siz bir yaşıyorsunuz biz bin
    Yorumu SilleventozmeŞükrü’ler olsun

  3. Ben bi şeker hastasıyım ve bunu inkar ederek yaşamanın sonu yok
    Çok haklısınız ama ne mutlu ki sağlıklı bi çocuk doğurmuşsunuz..Sanırım benim de bişeyleri kabul etmem lazım .Hikayeniz çok güzel mutluluğunuz daim olur inşallah

  4. Hatice hanim bunlari(ozellikle bi de saglikci olucaksinla baslayan cumleleri) yasayan bi tek benim saniyordum. Ama sizin hikayenizle yalniz olmadigimi anladim ve okudukca cok mutlu oldum. Sanirim benimde artik diyabetimi kabul edip yeni bir baslangic yapmam gerekiyo.😉😍

enes için bir cevap yazınCevabı iptal et

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Diğer yazılar

%d blogcu bunu beğendi: