Nerden başlayıp yasadıklarımı nasıl anlatsam bilemedim .
Bu sabah oğlum ellerimin arasından kayıp gitti. Düşük şeker komasına girdi.
Sabah saat 7 30 da 131 di.Cumartesi diye uyumak istedi.İkimizde yattık .5 yıldır böyle devam ediyorduk.
Ama bugun boyle olmadı. Tuhaf sesler cıkartmaya baslayan oglum kendini kasmaya sallanmaya basladı.Elleri ters döndü,ağzından beyaz köpükler çıkmaya başlamıştı.O an panik yapmaması gereken ben çığlık atmaya bağırmaya başladım bir yandan da glıkagonu aradım yerını bildiğim iğneyi bulmakta defalarca yapmayı test ettiğim iğneyi nasıl hazırlıcamı sasırdım.
Bana yıllar kadar uzun gelen saniyeler içinde iğnesini yaptım. 2 dakika sonra gözünü açtı ama çok bitkin durumdaydı. Şekerini ölçtüğümde 58 di.
Daha sonra kusmaları başladı ve soluğu acilde aldık.Gece 1 e kadar serum takviyesiyle 80 den yukarı çıkmadı şekeri.
Gece saaat 1 de yediği yemekle oğlum kendine geldi.Kurt gibi acııktım anne dedi.6 yıldır diyabetliyiz herseye dikkat eden her gece kalkıp şekerini ölçen ve bilinçli olduğumu düşünen ben bu komayı hiç beklemiyordum.
Hala kendime gelemiyorum gözümün önünden oğlumun o görüntüsü gitmiyor.Allah bize bir daha sizlerede hiçbir zaman bu durumu yaşatmasın.
sevgiler
Yeliz Budak (Ahmet Furkan’ın annesi)
Yeliz Hanım Merhaba,
Farklı bir hipoglisemi atağı olmuş. Ama öyle ya da böyle geçti gitti.
Glucagen Hypokit sonrası maalesef mide bulantısı oluyor. Biz yetişkinler dirayeti olabiliyorken çocuklarımız kusabiliyor.
Bence şimdi biraz daha sakinleşmişsinizdir. Öncesi ve sonrası ile normale nazaran farklı olan bir şeyler oldu mu düşünün. Belki bir detayı yakalayacaksınız. Bulamazsanız da yapacak bir şey olmayacak. Bu korku ile hafta sonları daha dikkatli olacaksınız mecburen. Ki umarım bir sebep bulursunuz. Ki hem düşünüp hem de yazın isterseniz. Belki sizin göremediğiniz bir detayı biz görürüz. 1 gün öncesi akşam üstünden başlayın bence düşünmeye.
Geçti bitti. Unutmayın bunu. Yol arkadaşımız ara sıra bizi fena bir şekilde yolda bırakıyor.
Sevgiler