Dediğiniz gibi zor bir sürecin başındayız daha bende burdan kendi hikayemizden bahsederek biraz bizi tanımanızı ve tecrübelerinize dayanarak tavsiyelerinizi beklediğimizi iletmek isterim.
Kızım Ada henüz 4.5 yaşında doğumumu özel hastanede yaptığım için doğum sonrası yapılan taramalar ve sonrasında gittiğimiz rutin kontrol ve rahatsızlıklarda özel sağlık sigortamız olduğu için çocuk hapşursa idrar kan tahlili yapılıyordu, gelmişken bakalım mantığıyla:) 2012 şubatına kadar herşey normal ve kayıt altında. 2012 Temmuz başında başlayan çok su içme ve idrara çıkma belirtileri bana yolunda gitmeyen birşeyler olduğunu sinyalini verdi. Bu durum geceleri altını ıslatmayla devam etti ben doktoruyla durumunu paylaştım acaba şeker olabilir mi? dedim oda bana “çok su içtiği için gece altını ıslatıyordur, akşam yatma saatine yakın sıvı alınımı azaltın dedi” Eşimle ve benimle su kavgaları etmeye başlayan çocuk gece uykusundan uyanıp su diye yalvarıyordu. (Hiç vermemezlik yapamadık tabi suya devam bu defa bezlemeye başladık.) Kime danışsam ve acaba şekerimi yüksek desem; ne şekeri bu yaştaki çocukta, çocuktur olur sıcak hava kış gelsin düzelir dediler. Bu şikayetlerine birde genital bölgesinde kaşıntı eklenince 21 Eylüle kendi doktoruna randevu aldım ve gittik, yine şikayetlerimi anlattım biraz daha takip edelim devam ederse bi pedagog’a götürün dedi. Ben yine ısrarla şeker tahlili dedim oda Ada aç olmadığı için çocuğu yarın aç getirin hem açlığa hem tokluğa bakarız dedi İdrar yolları enfeksiyonu olabilir idrar verelim dedim ozaman muane edip evet mantar olmuş dedi ve 2 tane pomad yazdı. ilacımızıda alıp eve döndük. Yolda doktorumuz aradı idrarında +4 keton çıkmış acil bir tıp fakultesine gidip bunları ve şikayetinizi söyleyin ve orda tahlil yaptırın diye.
Keton nedir + 4 ne demektir ilk defa duydum ve hemen bir hastaneye gittim ve acildeki doktora bunları anlatıp tahlil istedim. Tahlil sonucunu şöyle bekliyorum cocukta referans aralığı 80-110 bizimkininde çıksa çıksa 140-150 daha da yükseldiğini rakamın kaçlara çıkabildiğinden bi haber. Sonuçları aldım okudum bidaha bidaha okudum ve inanamadım gözlerim karardı. 626 şeker.
10 gün hastanede yattık eğitimler aldık halende kendimizi bu konuda geliştirmeye ve yetiştirmeye çalışıyorum ama canım kızımın şu sorusuna ” annecim ben şimdi şeker hastasıyım, yediklerime dikkat edip her gün iğnelerimi olunca ağlamazsam ve şekerim ölçülürken itiraz etmezsem daha çabuk iyileşirim dimi” dimi güzel annecim cevap versene….. (Susuyorum ve yutkunuyorum bunu henüz 4.5 yaşındaki bir çocuğa anlatacak ne güzüm nede sabrım var çünkü olamayacakta, onun zamanla büyüdükçe bu soruyu sormayı bırakana dek.
Zamanınızı aldım çok özür dilerim ama 2.5 aydır ilk defa bu konu ile ilgili içimdekileri paylaşacak bir yer buldum, meğer ne doluymuşum.
Sevgiler,
Ada’nın Annesi Aysun Hanım
Merhaba, maalesef en zor kisminin, diyabetin omur boyu surecek bir yasam bicimi oldugunu anlatmak oldugunu biliyorum. Bence vakit gecirmeden kiziniza bu konuyu soylemelisiniz. Eminim anlayacaktir. Diyabetin onu ozel bir insan yaptigini, bunun bir hastalik degil yasam bicimi oldugunu anlatin. Butun bunlari anlamak icin cok kucuk olmasina ragmen, bence sorularini yanitsiz birakmak ya da yanlis cevap vermek daha kotu. Sizi anliyorum, butun diyabetli yakinlari olarak yaninizdayiz… Sevgiler, Muge