Tip-1 Diyabetli Olmadığınız Zamanları Hatırlıyor Musunuz?
Mayıs 2017. Ve 15 yıldır tip-1 diyabetliyim. Hayatımın tip-1 diyabet olmayan kısmını ise maalesef hatırlayamıyorum 🙁
Before Diabetes yani Diyabetten Önce başlıklı bir yazı okudum. Yazıyı okuyunca da ben de tip-1 diyabetimden önceki hayatımla ilgili neleri hatırlayıp neleri hatırlayamadığımı düşündüm.
Aslında tip-1 diyabetle kaç yaşında tanışırsak tanışalım hepimiz için bir dönüm noktası ve bir başlangıç oluyor. Ben buna yeniden doğuş diyorum 🙂 Tip-1 diyabet öncesi neleri hatırladığımı düşünmeye başladığımda da nedense tip-1 diyabetin belirtileri ve birkaç küçük anı dışında bir şey hatırlamıyorum. Sanki hep tip-1 diyabetliymişim gibi garip bir sonuç ortaya çıkıyor.
Ki biliyorsunuz ben şu an 34 yaşındayım. Ortalama 15 yıl önce tip-1 diyabetle tanıştım. 20 yaşıma kadar da anaokulu, ilkokul, ortaokul ve lise dönemlerinde ne kadar fırlama olduğum aklıma gelir. Kız arkadaşlarım yerine erkek arkadaşlarım ve mahalledeki erkeklerle oynadığımız oyunlar. Ama her anıda tip-1 diyabet belirtisi de ekleniyor. Mesela ortaokulda her sabah kola içerdim. Annem çok kızardı. Ya da o zamanlar tren ya da otobüs seyahatlerinde sürekli tuvalete koşturma halleri. Ya da İskenderun’daki evimizin son katta oluşu ve benim merdivenleri ufak adımlarla çıkışım. Ki öncesinde hoplaya zıplaya çıktığım merdivenlerdi bunlar. Okul çıkışlarında seyyar limonatacılardan aldığım ve bardak bardak içilen limonatalar, şalgam suları, limon dondurmalar, bicibiciler 🙂 Ki bu araba çok zayıf bir çocuktum. Annem kilo almıyor olmamdan çok yakınırdı. Algida’nın buz parmak ve kalem dondurmaları da gelir aklıma. Çoook yerdim çoook 🙂
Farkındaysanız yine anıları tip-1 diyabetle birleştiriyorum 🙂
Bu arada sadece bir abim var. Kardeşimiz yok. Çocukluk dönemimizden hep abim hastalanırdı. ben hiç hastalanmazdım. Hep abimde bir hastalık çıkacağı için endişe edilirdi. Ama bende tip-1 diyabetin çıkmasıyla tüm aileyi harika bir şekilde şaşırtmış oldum 🙂 Herkes de aynı yorumu yapmıştı; ‘Senin değil abinin hasta olmasını düşünebilirdik.’
Sanki hep tip-1 diyabetliyiz ve öncesinde hiçbir anı yok. Tip-1 diyabetten sonra hayatımızın çoğu değişiyor. Zaman planlaması, disiplin, bazen uykusuz geçen geceler.
Hatta iş hayatında aktif varsanız iş hayatınızda toplantılar, ajanda planlaması, iş planı ve hedefleri. Efsaneler yazarsınız. Ama yanınızda olan tip-1 diyabet sizden vazgeçmez. Bırakmak istediğiniz bir sevgili olsa da yapışmıştır 🙂 Bırakmaz 🙂
Before Diabetes yani Diyabetten Önce başlıklı yazının son satırlarındaki birkaç güzel cümleyi sizlerle paylaşmak isterim. Çok da hoşuma gitti. ‘Benim en güçlü ve en canlı anılarım diyabetle başlar. Ve yeni anılarımın çoğunda diyabet de vardır. Birçok harika ve önemli anılarım da diyabetten sonra oldu.’
Umarım tip-1 diyabetle tanışmadan önceye dair anılarınız halen canlıdır ve hatırlıyorsunuzdur.
Medine Glsy 23 yasinda teshis edildi ama dogustan diyabetli gibi hissediyorum 🙂
Ferhan Kuscu hyr hatirlamiyorum 6 yasinda teshis koyuldu
Leman Tatar Bizim tip1 diyabet öncesi sagece 17 ayimiz vardı, çünkü kızıma 17 aylıkken tanı konuldu.
Rukiye Doğru Karademir bende hatırlamıyorum 5 yaşındayken başladı bende sankı dogdugum günden beri var zannediyorum kendimi
Funda Kavili Hatırlıyorum hayal meyal ,teşhis koyulmadan önce istediğimde istediğimi yiyebildigimi biliyorum, düşünmeden yemenin hissini unutalı çok oldu . 11.06.1991’da 714 seker yüksekliği ile Ankara Hacettepe Üniversitesi’nde 3 gün komada yattım. 24 senedir insüline tabiyim ve 6 senedir insülin pumpasi kullanıyorum .
Gamze Güloğlu Karaderili 21 aralik 2013 te 780 olcumle hastaneye yattim. .. insulinsiz yemek yemenin nasil his oldugunu unuttum…
Nazan Hanedan İcirdiler pekmezi su vermedileeer smile ifade simgesi lavabodan gizli gizli iciyoduum :)) 15.yılım kasımda cok şükür smile ifade simgesi
Beğen · Yanıtla · 1 · 16 Ekim, 18:21 · Düzenlendi
Türkan Kına 30 aralik 2010 h a1c 12 ve 500 sekerle doktora gittim ama hic etkilememisti beni simdi yine oyle 550 bile cok etkilemiyo sadece ozgurce yemek yemeyi hatirliyorum kendimden çalmadan saklamadan
Aysegul Yüksel Güzeldi özgürdu iğne saati yok düştü çıktı derdi yok nefsinle pasta arasında mücadele yok tam bir normallik siradanlik rahatlık daha ne olsun:-)
Anıl Özgüler Demir Benim ogluşumda 1.5 yaşi daydi şimdi 9 yaşinda hafizamm silmiş o günleri hatırlamıyorum. …sanki diyabet den öncesini hiç yaşamamış gibiyizzzz….
Fatma Nur Sarı Benim 12 yaşından beri diyabetim var öncesinde hatırladığım tek şey istediğim kadar kakaolu nesquik içiyordum başka hiçbir şey hatırlamıyorum
Esra Avcı Nesquik olayı iyiymiş Fatma Hanım
Fatma Nur Sarı Evet esra hanım iyiki nesquik varmış da hatırlayacak bir anım olmuş smile ifade simgesi
Naciye Şenay Biber Benim oğlum da 2,5 yaşından beri diyabetli şuan 14 yaşında kocaman adam oldu. Ben de hatırlamıyorum diyabet öncesini, insülin,iğne ucu, stripler bizim hep taşıdığımız aksesuarlarımız grin ifade simgesi
Mustafa Çağlar beril 5 aylıktı hatırladığımız tek şey anne sütü idi frown ifade simgesi
Reyhan Odabaş Bu soru beni hüzünlendirdi. Oğluma yemeklerini hesapsız iğnesiz yediriyordum. Ama çok şükür ki çaremiz var.
Yasemin Ince 10 ay öncesi oldukça silik anılar,kısa bir tatilimiz olmuştu
Kızım tip1 tanısı aldığında hep tatilimizi düşünmüştüm,gönlünce yiyip içmeyecek olmasına artık pastalarla doğum günü kutlaması yapamayacağımıza günlerce takılı kaldım. Artık alıştık cho sayıyoruz mutluyuz . Doğum gününde pasta ile kutlama yaptık,şekeri yükseldi ek insülin girdik . cho sayım herzaman iyi sonuç vermiyor,yaz dönemi hastalıklar stres kan şekerini yükseltiyor. Her süreci yaşayarak öğreniyoruz. Çok şükür halimize diyabetle daha fazla şükretmeyi öğrendim,her zaman sosyal güvencesi ve sağlık imkanı olmayanlar için dua ediyorum Allah en çokta zor durumdakilerin yardımcısı olsun
Reyhan Odabaş Amin Yasemin Ince
Öyküm Solak diyabetten önceyi çok silik hatırlıyorum . özellikle 10-12 yaş arası çok zor , suçlanarak, sürekli hastaneye yatış yaptırılarak , ayar yapılamayarak ve bunun nedeni hep bana bağlanarak geçen bir dönem bir .1990-1992 arası. O anılar çok net . 23 yılı anlat desen birkaç dakika ama o iki yılı anlat desen 3 gün aralıksız konuşabilirim . Çok kendine güvenen bir çocuktum bi onu hatırlıyorum . Diyabetten sonra ve o iki yıldan sonra sosyal fobik olmuştum . Ezik olmuştum resmen . Sonra çok şükür kamplarla o ezikliği yendim . Şu an yine fazlasıyla kendine güvenen biriyim . Hatta en çok kendine güvenen biri