Tip-1 Diyabetimle Yollarda / Karadeniz

Tip-1 Diyabetimle Yollarda / Karadeniz

Amca kızları Çilem ve Derya ile ilk kez tatile çıktık. Birkaç ay önce planlamıştık. Arabayla gideceğimiz ve yolun uzun olması sebebiyle de Eşref bize eşlik etti.

Bu kısa tatil arabayla olacağı için az da olsa endişem vardı. Araçla yaptığımız tatillerde elbette sorun yaşamadık. Ama arabada bagajlar için yer problemi olacağından tip-1 diyabetimle ilgili az ve öz ekipman almak zorundaydum. Bu arada Karadeniz soğuk bir bölgeymiş. Arabada insülinleri götürmek elbette sorun olmadı.

En önemli detay; bu tatilde Dexcom elimiz ayağımız oldu. Dexcom’u Cumartesi günü Osmancık’ta değiştirdim. Kaldığımız yol üstü otelin kahvaltı alanında değişim enteresan oluyor. Kolonya, makas vs o kadar şey istedim ki hizmet personellerinden. Hepsi de sağolsunlar ciddi anlamda destek oldular.

Bu arada Karadeniz bence ekmeğin bolca yendiği bir coğrafya. Glisemik indeksi düşük ekmek bulma olasılığı zor. Daha doğrusu arasak bulurduk ama mekanlarda direkt beyaz ekmek geliyor 🙂 Mekanlarda sorduğunuzda ise enteresan karşılanıyorsunuz 🙂 Jest ve mimikler çok belli ediyor bu şaşkınlığı 🙂
En zor geçen gün ise Pazar günüydü. Ayder Yaylası’ndan inip Tar Şelalesi’ne gidecektik. Ana yoldan 2 km yürümeniz lazım. Pazar sabahı şekerim 300 civarındaydı. Romatoid artrit ağrım da bu yüksekliğin sebeplerinden. Şeker yüksekken hareket edilmeyeceğini biliyoruz. Ama keton olmadığı için ben yürüdüm. 1. km’deyken şekerim düştü. Ciddi bir düşüş. 60-70 bandında. Dexcom yanımızdayken gidişatı görmek iyi oluyor. Yanımızda ne meyve suyu ne de ek bir besin vardı. Şeker düşmesini nasıl önleyelim diye düşünürken insülin pompasını çıkarmak geldi aklıma. Çünkü pompa sürekli bazal insülini gönderecek ve şekerin düşmesi devam edecekti. Biraz dinleneyim dedim. Şekerin düşüşü devam ediyordu. Zaman kaybetmemek adına devam ettik. Şelalenin ordaki birkaç kişiye şekerli/şekersiz bir şey var mı diye sorduk. Biri lolipop verdi, diğeri Eti Form Limonlu bisküvi 🙂 O anlarda yanınızda bir şey yoksa farklı alternatifleri deniyor olmanız lazım. Bazen illaha meyve suyu ya da şeker olsun diye diretiyoruz 🙂 Bu sebeple vurgu yapıyorum.

Lolipop veren annenin bir oğlu vardı. Ben lolipopu yerken ettafımda döndü durdu. Annesine; ‘Neden lolipopumu verdin?’ diye de sordu. Bi bilse lolipop ile bana nasıl destek verdiğini 🙂

Dexcom’da yükselişi görünce içimiz rahatladı 🙂 Ve dönüş yoluna geçtik. Ama her ne kadar tecrübeli ve bilgili olsanız da biraz endişeleniyorsunuz. Hele ki Eşref’in endişesi maksimumdaydı 🙂

Trabzon ve Rize’ye gideceğimi kimseye söylememiştim. Sizlere de 🙂 Sadece Erdoğan Sezer ve Alper Saruhan biliyordu 🙂 Erdoğan sağolsun bize çok yardımcı oldu. Birkaç akşam birlikte yemek yedik. Eşi Zennur Hanım ve tip-1 diyabetli minnoş kızlarıyla harika zaman geçirdik. Çok detay var bu görüşmelerde ama bize kalsın 🙂

Kısa bir tatil olsa da bitti. Az önce Muhtar’ın Yeri’nde kahvaltı yaptık. O andaki bir fotoğrafı da bu yazının görseli yapıyorum.

Ve gördük ki; bölge, bölgenin beslenme şekli ve hava şeker değerlerini ciddi etkiliyor. Bu konu üzerine araştırma çalışmaları da yapılıyor. Sonuçlarını sizlerle paylaşırım.

Son olarak; birbirimize olan güvenin, bağlılığın ve samimiyetin artması lazım. Kendi hayatımızda güven üzerine kurduk her şeyi. Çaykara’da da insanların güven içinde yaşadığını görünce de daha bi mutlu olduk. Her dükkanın malzemeleri gece de olsa dışarıda. Biliyorlar ki; kimse kimsenin malına göz dikmiyor, dikemez de. Umarım güven ve umut dolu günlerimiz olur.

NOT: Yazıyı Facebook ya da Twitter gibi sosyal medya kanallarında paylaşın. Alttaki Facebook, Twitter, Google+ ya da Pinterest butonlarına tıklamanız yeterlidir.