2012 yılı Şubat ayında öylesine başlayan diyabetimben.com ortalama 3 yıldır her gün ama her gün hayatımda.
Her gün mutlaka bir yazı yazmak da öyle. Yazı derken ya kendi yaşadıklarımı, ya sizlerin paylaşmak ya da sormak istediklerini, ya bir gelişmeyi ya da beslenme ile ilgili bir yazıdan bahsediyorum.
Günlük hayatıma da diyabetimben.com‘un olumlu/olumsuz yansımaları olmuyor değil. Sirkeci SGK’ya gittiğimde ve bir sorun yaşadığımda hemen çözülebiliyor olması mutluluk verirken beni sistemi sorgulamaya da itiyor. Ya da şu anki mevcut şirketimde görevime başladığımda iki çalışanımızın yanıma gelip; ‘Esra Hanım, siz tip-1 diyabetli misiniz? Diyabetimben.com size mi ait?’ sorusunu duyunca artık ne kendime ait bir tip-1 diyabetim olduğunu ne de özel hayatımızın pek de kalmadığının tekrar farkına varıyorum. Ya bir ilaç firması ya bir tip-1 diyabetli ya da yakını ile dışarıda buluştuğumda sizi şu doktordan ya da diyetisyenden duydum deyince garip bir mutluluk beliriyor. Demekki güzel bir hayatımız var ki diyabetimben.com’da ‘diğerleri de’ bunun farkında.
Ya da yeni bir diyabet teknolojisi Türkiye’ye gelecekse benimle bir toplantı yapmak ve görüş almak istiyorlar. Bunlardan haberdar oluyor olmak ise ayrı bir keyif. Bazılarını size yazabiliyorum. Bazılarını ise ricalar gereği ve bilgi güvenliği sebebiyle yazamıyorum ama bu yılın sonuna doğru ya da gelecek yılın başlarında bence Türkiye’de de güzel cihazlar yerini alabilecek gibi.
Bu arada herkes benim tip-1 diyabetimle çok barışık olduğumu ve hatalarımı da doğrularımı da rahatlıkla paylaştığımı söyler. Ama galiba ben tip-1 diyabetli olduğım bilindiği zamanlarda insanların tip-1 diyabet hakkında konuştukları ve sordukları karşısında kendimi pek de iyi hissetmiyorum. Tip-1 diyabetli olduğum bilindiğinde kendimi güvensiz hissediyorum. Yukarıda da bahsettiğim gibi yeni iş yerimde görevime başladığımda iki çalışanımız gelip bana soru sorduğunda; ‘Ya tüm yazdıklarımı okudularsa? Benim hakkımda ne düşünüyorlar acaba?’ gibi garip sorular geliyor aklıma.
Günlük hayatımda kan şekerimi ölçerken ya da insülin pompasından insülin gönderirken herhangi bir sorunum yok. Çevredekiler pek de umrumda değil. Ama iş ortamı ya da dışarıda bir toplantıya gittiğimde insülin yapmak ve kan şekeri ölçmek stresi beni benden alıyor. Lavaboya gidip hallediyor olmak ise ayrı bir sıkıntı oluyor.
Bütün bunların dışında diyabetimben.com ve sizler bana çok şey öğrettiniz. Tip-1 diyabetli çocuğu olan ailelerin yaşadıkları, ailelerin sürekli tetikte olma hallerini görmek, tip-1 diyabetli bir grup bireyin kendinden ve tip-1 diyabetlerinden vazgeçmiş halleri, çözümü şimdilik olmasa bile bir gün tip-1 diyabete çözüm bulunulacağı hayali, çözümü olmasa bile garip karışımlardan medet umma halleri… Olumlu/olumsuz tüm tecrübelerimizi paylaştıkça gördüm ki bunları ne ben sadece yaşıyorum ne de bir başkası. Yaşadıklarımızın çoğu benzer. Vücudumuzun verdiği tepkileri benzer.
Bazı zamanlarda da bana gelen ve anlamını veremediğim hakaretler içeren mailler de olmakta. Ya da bazı yorumlar da hakaret içerebiliyor. Sonra birileri çıkıp yorumlar neden onaya düşüyor diye garip sorular soruyor. Bu mailleri ve yorumları inanın hiç dikkate almıyorum. Unutmayın; bu platform ne bir firmaya ne de ticari kaygısı olan birine ait. Bu platform 12 yıldır tip-1 diyabetli Esra Avcı’ya ait.
Ya da tip-1 diyabete çözüm bulduklarını söyleyen, bana mail atan ya da Facebook’tan mesaj gönderen insanların ellerindeki ürüne güvenme ve onu bana da inandırma halleri de beni benden alıyor. Dünya’nın eminim her yerine böyle bir sektöre vardır ama kendi ülkemin insanına bu konuda inanın çooook üzülüyorum.
Tip-1 diyabetin şimdilik çözümü olmasa da hayatımızı kolaylaştıracak teknolojilerle umarım daha konforlu bir hayatımız olur. Ve hep beraber oldukça da ‘şu yalnızlık kavramı’ daha bir ortadan kalkar. Ben her gün hem kendi tecrübelerimi hem de sizin bana gönderdiiğiniz mailleri ve yabancı bir kaynakta gördüğü haberi çevirip bana gönderen herkesin çevirisini, fotoğraflarınızı, kafanızdaki soruları. Her şey ama her şeyi yazmaya devam edeceğim. Her sorumuza hep beraber cevap verip beraber öğrenmeye de devam edeceğiz.
Ve önemli yol arkadaşlarımız da olmaya devam edecek. Bugüne kadar yüzyüze tanıştığım birçok kişi var aramızda. Onları tanımak ise ayrı bir mutluluk.
Ama her şeyden önemlisi hep beraber tip-1 diyabetin son bulduğu bir gün o haberi de yayınlayacağız ve aynı ve en coşkulu mutluluğu yaşayacağız 🙂 🙂 🙂
Hepinize çook teşekkürler. Diyabetimben.com’da bilimden uzak kalmadan, birbirimizden öğrenmeye devam ettiğimiz ve birbirimize öğrettiğimiz çok fazla konu olduğu için çook teşekkürler.
Not: Bu yazıyı yazarken Eşref’e haberim yokmuş gibi fotoğrafımı çeker misin dedim. O da çekti 🙂 Pijamam bu akşamki mutfak lavabosu temizliğinde çamaşır suyu oldu. Kusuruma bakmayın lütfen 🙂 Bu yazının fotosu olsun 🙂
Esra abla iyi ki başlamış diyabetimben.com bu siteyi daha önceden bulmadığım için o kadar pişmanım ki benim gibi bir sürü büyüğüm arkadaşım kardeşim oldu kendimi kocaman bir ailenin bi üyesiyim gibi hissediyorum hepiniz iyi ki varsınız 🙂 🙂 🙂