Seni Sevmiyorum

10 yıl geçti değil mi?

Bana büyük bir aşkla ‘hep seninle olacağım’ dediğin günü dün gibi hatırlıyorum. Sözünde de durmaya devam ediyorsun.

İlk zamanlar sabahın 6’sında kalkar sırf sinirlenmeyesin diye kahvaltımı yapardım. Ardından yatar ve 3 saat sonra tekrar kalkar bir kontrol ederdim nasılsın diye. Gün boyunca saatten de gözümü ayıramazdım. Sürekli seni kontrol etmem gerekiyordu. Öyle de oldu.

Zaman geçti. Geçtikçe seni daha da mutlu etmek için yeniliklere ayak uydurmam gerekiyordu. Elimden geldiğince seni daha mutlu edebilmek için her yolu, her yeniliği denedim. Dedim ya; ‘her şey senin için’.

Sana odaklı ve seni mutlu etmek için geçen onca yıldan sonra bana yaptığın kötülükler devam ediyor. Her ne kadar bunları engellemeye çalışsam da bazen sana yenik düşmenin vehametini yaşıyorum. Bazen saatlerce ağlıyorum senin için. Ama sen sessizliğini korumaya devam ediyorsun.

Tam oldu, artık mutlu, her şey yolunda gidiyor diyorum. Olmuyor. Sen yine mutsuz ve öfkelisin.

Bir ara bana ‘yediklerine, içtiklerine dikkat edersen sana daha iyi davranırım’ demiştin. Senelerce onu da yaptım. Ama bir gün hafiften biraz bana destek vermek için çalıştığın günleri hatırla lütfen. Bankadaydım. Birdenbire kendimi yerde buldum. Gözümü açtığımda hastanedeydim.Senin yardımcı olmak istediğini anlıyorum ama yine olmadı. Ben yine kötü oldum.

Bu arada her gün senin için birçok kez parmaklarımı da deliyorum biliyor musun? Sırf sen iyi ol diye, canım acısa da yapıyorum bunu. Senin bana olduğun kadar aşık değilim sana ama ne yapayım, senin bendeki eksikliğini tamamlamak zorundayım.

İğnelerle geçen zamanları artık hiç söylemeyim istersen. Özellikle göbek ve baldırımın delik değişik olduğu ve morarmasına üzülmüşsündür sanırım.

İnan cümleler boğazımda düğümleniyor ama ne yapalım. Seninle ‘biz’ olarak yaşamaya devam etmek zorundayım. 10 yılda çok şey değişti. Umarım zaman yine yeniliklerle senden kurtulmamı sağlar.

Ama artık şunu da söylemek istiyorum ki; ‘Diyabetim, Seni Sevmiyorum.’