Ailelerimizi, Yakınlarımızı Tip-1 Diyabetimizle İlgili Ne Kadar Bilgilendiriyoruz?

Tip-1'imAilelerimizi, Yakınlarımızı Tip-1 Diyabetimizle İlgili Ne Kadar Bilgilendiriyoruz?

379101-3-4-4f72f18 Ocak Cumartesi gün, yani dün, başıma geleni anlatacağım sizlere.

Yaklaşık 1 haftadır sadece sesim kısılmış ve burnum tıkanmıştı. Bilenler biliyor. Bana göre kesin alerjim azdı ve bu ses kısılması ve burun tıkanması ondandı. Ankara’ya giderken de hafiften halsizlik çökmüştü. Ama yok. Benim alerjim azmıştı. Ve vücudumda da herhangi bir yorgunluk belirtisi yoktu.

Bu arada yüzümün halini görmeniz lazım. Kocaman sivilceler var. Ben durmadan sıkıyorum bu lanet sivilceleri 🙂 Dolayısıyla da geç iyileşen yaralarım oluşuyor yüzümde 🙂

Adet olmaya yaklaştığımın da göstergesi bu. Nefret ediyorum bu durumdan. Neyse ki makyaj ile ev dışında daha normal bir yüze ulaşıyorum 🙂

Hatice Hanım’a söyleyim. Artık doğum kontrol hapı kullanmıyorum 🙂 Her gün her gün içmekten sıkıldım. Tip-1 Diyabetli Esra’nın 3 Aylık Maliyet Tablosu yazımda kullanmasanız ne olur ki? demişti bir ara. İlaç ilaç üstüne kullandığım için kullandığım doğum kontrol hapını da bırakınca sivilcelerin artış göstermesi de bundan dolayı.

Cuma gününden bu yana ise halsizlik gittikçe artmaya başladı. Cuma akşamı eve geldiğimde yemek bile yemedim. Canım bir şey yemek istemedi. Öğlen yemeğini de yemeyecektim ama zorlayıp, tek lavaşlı 1 adet dürüm döner yedim 🙂 Cuma akşamı 1 kadeh kırmızı şarap içtim. Beni pelüş gibi yaptı 🙂 Ne ara yatağa götürmüş Eşref beni hatırlamıyorum.

Cumartesi sabahı ise Eşref her zamanki gibi 2-3 haftada 1 kez olan mesaisi için evden çıktı. Evden çıkmadan önce; ‘Esra iyi misin? Ben gidiyorum’ diye konuşturur beni. Her şey yolunda.

Sonra saat 11:30 gibi evden sesler geliyor. Gözlerimi açtım. Evin kapısından anahtar sesleri geliyor. Ev telefonu çalıyor. Cep telefonumu arıyorum. Eşref’in yattığı tarafta ve komidinin üzerinde. 20-30 cevapsız çağrı. Sonra yatak odasının kapısında annem 🙂 Annem iyi olup olmadığı soruyor. Ardından babam. ‘Esra, iyi misin?’

Kalktım. ‘Panik yok. İyiyim.’ deyip duruyorum. Eşref’e söyleniyorum. O telefonun sesini ne ara kısmış diye. Sabahı hatırlıyorum. Eşref telefonun alarmı çalınca kapadı. Ben de birkaç kez; ‘hadi kalk’ diye uyardım ve kalktı. Telefonun sesini kısmış o kalkma aşamasında. Ben de aramaların hiçbirini duymamışım.

Annem, babam ve Eşref oldukça panik. Kimse iyi olduğuma inanmıyorum. Tek inanacakları nokta kan şekerime bakmak 🙂 Baktım. 93 mg/dL 🙂 Çünkü her Cuma akşamında yaptığım gibi bazal modelini hafta sonum için ayarladığım moda getirmişim 🙂

Annem; ‘İyi ki de bir şey yok ama ola ki sana bir şey olursa ve Eşref evde olmazsa ne yapmamız lazım?’ diye akıllıca bir soru sordu. Zira ben onlara hiçbir zaman söylemedim ki! Hipoglisemi müdahalesini biliyorlar. Ama ola ki hastaneye gitmek lazım olursa ne yapacaklarını bilmiyorlar. Hemen doktorumun hangi hastanede olduğunu söyledim ve içleri rahatladı.

Demem odur ki; etrafınızdaki yakınlarınızı kilit bilgiler konusunda bilgilendirmeyi, eğitmeyi unutmayın. Her şeyin hakimi siz yani tip-1 diyabetliler olarak bizler olmamalıyız. Etrafınızdaki insanlar da sizi bilsinler ki size nasıl müdahale edeceklerini bilsinler. Nereye götüreceklerini de bilsinler.

Bizimkiler için acil durumda ne yapılması gerektiğine dair bir çizelge hazırlayacağım bu hafta. En azından konuya daha hakim olsunlar. Lütfen sizler de bu detayları ihmal etmeyin. (Görsel kaynak: blog.milliyet.com.tr )

5 YORUMLAR

  1. Esra hanm merhaba,
    Bu konu benimde zaman zaman aklıma gelir acil bir durum olursa ne yaparım,ya ben o anda yok isem Arda’ya nasıl mudahele edilir?
    Şimdi çevremizdekileri arkadasım,aile cevremiz evimize kim gelirse ufak bir diyabet egitiminden geçirme planımı uygulamaya koyacagım.
    Sevgiler

  2. Yazıyı maddeler halinde yorumlarsak. M.1-Afiyet olsun. M.2-25 tl tasarruf etmek fena olmasa gerek, aslında başka şeylerde yazmakta istiyorum ama ben leb. diyorum.Sizde Çorum’un tarihi ve fiziki özelliklerini sayınız. 😀 M.3-Anne-Baba kimbilir neler yaşadılar ki, panik oldular. M.4(son)-Bu Eşref abi, son nefesine kadar diyecek ki;HER ŞEY TİP-1 DİYABETLİ ESRA İÇİN!…

  3. bir keresinde Mustafa ile sabah uyuya kalmışız, telefonun sesi ne ara kim tarafından kısılmış meçhul, alarm hak getire( ki ses kısık olsa bile alarm çalıyor bilirsiniz) nasıl bir uyudu isem 🙂 sonra kapı çaldı abim geldi panik modunda, bir keresinde de aynı senaryo ve kapıdaki kişi üst komşumuz olan ev sahibimiz(eşim koma halinde aramış bunlara ne oldu diye), bir keresinde de aynı senaryo kapıdaki babamdı…. bizde vukuat çok 🙂 neyseki sonrası gülüşme oluyor ama laf işittikten sonra 🙁 🙂

  4. bende iki üç defa hamileliğimin yedinci ve altıncı ayında gece yarısı titreme nöbeti geçirmişim eşimde diyabetli eşim o an gidip şekerli su yapmış dilime şeker koydu ondan sonra meyvesuyu verdi düzeldiiğim zaman meyvesuyu verdiğini hatırlıyorum o angerçekten insanın yanında sevdiği birinin olması çok güzel allah bir daha hiçbirimize yaşatmasın şu anda sekizinci ayımdayım doğuma da bir ay var

ozlemtopal86 için bir cevap yazınCevabı iptal et

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Diğer yazılar

%d blogcu bunu beğendi: